Ucuz Ekmek

Ayşe az mı çekti. Sorsan söylemez, unutmuştur bile. Hatırlatırsan kafasını sallar ancak.

 İki çocuğu ve kocasıyla, büyük şehirde bir dairede yaşarken, daire kira.. Bir önceki ev kendilerinin ama kocasının hesapsızlığı yüzünden tefeciler, borçlar, hacizler ve tepe taklak durumlar.. Evde eşyalar da yok. Elde para yok. Adam iş kursa başlangıç parası yok. İş bulsa, daha durumunu hazmetmemiş.

Bizim Ayşe eline aldığı ilk iple lif örüp komşuya satar, sattığı lifin parasıyla yeni ip alır, onunla da örer, yine satar. İn sayılan eve ev ekonomisini getirir. Tam takır mutfağı doldurmasına yetmez kazandığı paralar. Ayşe en ucuzu gözler. Evinden yarım saat uzaktaki bir fırın bakkallardan daha ucuza ekmek veriyor diye, üşenmeden gider. Kar ettiği topu topu 5 kuruş ise de, ilkinde gözükmez zaten. Her gün nasılsa yenilecek olan ekmekten 7. Günde kar etse işte bu 5 kuruşları niye biriktirmiş gör, 8. Gün ekmeği bedavaya geliyor.

Ayşe yine evinden uzak olan semt pazarına özellikle hava kararmadan önce varmak üzere gidiyor. Artık tezgahlar boşalmaya yakın.. İyiler seçilmiş. Yeni sahiplerinin evinin mutfağında yan gelip yatıyor ya da pişiren memnun, yerken damağını şaklatıyor. En ucuz sebze hangisi; pırasa mı, lahana mı, çürümeye yüz tutmuş patates mi, kabak mı, domates mi.. Hepsi bir arada değil ha, öyle çok çeşide para mı var. Bir, bilemedin iki çeşit, pazarlıkla o da.. 4 kişiye 4 gün yetecek lahana, her gün mü yenecek, olsun, yensin. Aç kalınmasın yeter ki..

Ördüğü bir lif bu ekonomiyle etti mi iki lif. Ayşe yüzde yüz kar etti mi, etti. Gören kim? Ayşe görülmesini mi istedi ki.. Çok şükür birkaç günü daha başından savdı ya, daha ne olsun?