Uludere'ki sivilleri gören aletler Dağlıca'daki hareketliliği nasıl görmez?

Yine sıcak çatışma, yine şehitler, yine ölümler.

8 askerin ölümüyle sonuçlanan yeni bir baskın. Dağlıca’da bilmem kaçıncı çatışma, kaçıncı baskın ve kaçıncı ölüm. Bu sefer de 8 şehit verilmiş.

8 genç insanın evlerinin içine ateşler düşmesi bilmiyorum idarecilerden hangisinin umurunda.

Çünkü onlar bir sayıdan ibaret, sadece istatistiksel bir sayı. Birkaç gün hikayeleri yazılır, dinlenir, lanetler okunur, aileler “vatan sağolsun” derler mecburen. Sonra biter gider. Geriye ailelerin, ana-babaların evlat acıları kalır. Çocukları varsa babasız kalmanın ne demek olduğunu sonra öğrenirler. Yüreklere dayanılmaz acılar yerleşir.  

Bunun adı savaş mı yoksa sadece terör mü? Terörle mücadele adına harcanan milyon dolarlar, alınan devasa pahalı savaş aletleri ve halkın kursağından kesilen onca vergilerle keyfi harcanan paralar varken bir yanda, kafaları kurcalayan küçücük bir soru da var.

Uludere’deki sivil hareketliliği görüp tespit eden heronlar, niçin Dağlıca baskını için gelen 200-300 kişilik PKK grubunu görmedi.  

Hatırlıyoruz, Uludere’de Irak’tan gelen bir grup tespit edilmiş, PKK ile aynı yolları kullandığı anlaşılmış ve vurulması emri verilmişti. F16 savaş uçaklarıyla bombalanan 34 vatandaşın Iraktan mazot ve sigara getiren bir kaçakçı grubu olduğu sonradan anlaşılmıştı. Ancak aralarında teröristlerin olabileceği ile ilgili savunma da yapılmıştı.  

O zaman Uludere’deki 40 kişiyi gören heronlar bu sefer 300 kişilik haraketliliği nasıl oluyor da görmüyor?    

Bu kadar büyük kalabalık bir grubun silahlarıyla Kuzey Irak’tan gelip hazırlıklarını yapmaları, askerlerin yanına kadar sokulmaları ve baskını gerçekleştirmeleri, sonunda ellerini kollarını sallayarak dönüp gitmeleri nasıl oluyor da gözden kaçıyor?

Bazen bu insanlar görünmez mi oluyorlar, bazıları görünürken? Sivilleri gören aletler silahlı kalabalığı niçin görmüyor?

Her gün yeni ölümlere, çeşit çeşit ölümlere kalkıyor bu ülke artık.

Bir yandan cezaevlerindeki protesto ile başlayan karışıklıklar, çıkan isyan yangınlarında birçok cana mal olması. Domino etkisiyle başka cezaevlerine de sıçraması. Oralarda da aynı şekilde çıkan yangınlar, başka ölümler.

Cezaevlerine istiflenen insanlar, üst üste yatırılan değersizler, yanarak ölenler, vurularak ölenler, işkencelerde ölenler. İçeri kapatılan aydınlar, gazeteciler ve ileri demokrasi masalımız.

Birisi böyle diyor, ötekisi ağız değiştiriyor, önceki söylediğinden başka bir şey söylüyor.

Şimdi yeni bir gündem maddesine ihtiyaç var.  Bakalım ne olacak bu konu.

Sanki görünmez bir el yeni oyunlar oynuyor. Biz de öyle şaşkın şaşkın bakınıyoruz.

“Şehitler ölmez” demesin kimse, onlar ölüyorlar…

Şükran Demirtaş