Umduğum...

Derin bir dondurucudur hayat…Kristalleştiğin yerde çakılırsın. Umudun, bir bataklık yalnızlığının kökleridir artık. Tırnak aralarına dolan çamurla, yapraklarına nefes aldırırsın. O... En korktuğun acıda donar kalırsın. Temmuzda, ağustosta… Kıpırdayamazsın.

Bir film şeridinin içinde dolanırsın. Bazen eski bir kravatla, bazen ağır bir demet nergisle baş başa kalırsın. Gözlerini kaçırsan da atmaya kıyamazsın. Kravat yavaş yavaş boğar seni, ağır çiçeğin altından kalkamazsın. Hayat nasıl da akıp geçer… Donup kaldığın yerde, yetişmeye uğraşırsın.

‘Bir bahar akşamında’ rastlayacağın gözlere, hiçbir ışıltıyla bakamazsın. Acılarla dolu bir ülkenin içinde, nefes alamayacağını bildiğin için, boynundaki ilmeği, ona takıp kurtulamazsın. Tartamaz seni, kırılır nergisin dalları, kravatın ucunda sallanırsın… Öpücüksüz gülüşlerle sırıtırsın.

Koyu karanlık bir kabustur hayat. Uyumaktan kaçarsın. Uyansan gözlerin kamaşır. Araf’ta kalırsın. İnceldiği yerden kopar filmin şeridi. Aptal ideolojilerle kandırılırsın. Babasız, işsiz, Allahsız, Kitapsız kalırsın. Bağdat işgal edilir… işbirlikçiler deler işlevsiz yasaları, emperyalizmin koynunda kalırsın. Amerikalılar cami yapar ülkene, sabah ezanlarında, Şii mi yoksa Sünni mi olduğunu bombalarsın. Türküyle, Arabıyla, Farsıyla birbirini kırarsın, yeraltın, yerüstün, namusun ve özgürlüğün yağma edilir. Çuval geçer kafana, gençliğin esir düşer… Başörtüsünü, laikliği tartışırsın.

Ezan sesleri akrabadır kilise çanlarıyla, hepsinin babası Tevrat tır. İyi bak yanı başındaki Ortadoğu’ya, insanların bir elinde Kutsal kitap, diğerinde zincir vardır. Tilki hep alır peyniri. Kandırır alır, akıllanırsın… döver alır. Rabbin en büyük eseridir hayat, hep karga olarak kalırsın.

Derin bir dondurucudur hayat, zaman akacaktır yine de… Koyu karanlık bir kabustur hayat, kahramanlar gelecektir yine de…

http://www.youtube.com/profile?user=yesilsogan