Ümit miyiz acaba?

Behçet Necatigil anılarımda çok büyük önemi olan öğretmenlerimden birisi.

Bu ara dilime birbirinden anlamlı olan şiirlerinden biri dolandı

“Ya ümitsizsiniz.
Ya da ümit sizsiniz.
Ya çaresizsiniz.
Ya da çare sizsiniz
Behçet Necatigil”

Ümit olup olmama konusu aslında tartışılması gereken bir konu bile değil. Ama sorgulamamız gerekiyor.

Nerden mi düşündüm bunu?

Birkaç gündür liderleri izliyorum, mitingler yapıyorlar.

Birbirlerine, arada da bizlere bağırıp öağırıp duruyorlar.

Bence onlar eğleniyorlar. Oyun oynuyorlar. Ara sıra sobe diyorlar mı diye bakıyorum. Kimse kimseyi sobelemiyor. Sobelenen meydanları dolduranlar oluyor.

Ben bu işten sıkıldım. Evren değiştirmek istiyorum. Ama bilim adamları olanaksız diyorlar. Bu arada bilim adamlarına kızıyorum evren değiştirmeyi henüz bulamadıkları için. En çok da Darwin'e kızıyorum. Evrimleşmeyi bulacağına evren değiştirmeyi neden bulamadı diye. İşte böylece dergi kapaklarından bile resmin silinir diyorum kendi kendime.

Ümitsiz miyim? Hayır.

Ümit miyim? Evet.

Neyi değiştirmeliyim?

Bir zamanlar “düzen değişmeli” derdik. Yine de düzenden umutlu, mutlu otururduk oturduğumuz yerde. Aslına bakarsanız hala orada oturuyoruz. Rahatımız bozulsun istermiyiz derken ileti kutuma bir fıkra düşüveriyor;

“Temel 20 senedir Almanya'da yaşıyormuş.

Bir gün göçmen bürosuna gidip Almanya'dan kesin dönüş yapacağını söylemiş. Göçmen bürosundaki Almanlar Temel'i tanıyorlar, seviyorlar.

Sormuşlar ; 'Niye dönüyorsun ?' diye.

Temel 'homoseksüeller yüzünden' demiş.

Bürodakiler şaşırmış, 'Seni rahatsız filan ediyorlarsa hemen bir şikayette bulun, gereğini yaparız. Buradan bu yüzden ayrılmana değmez demişler'

Temel : ' Beni rahatsız etmiyorlar' demiş.

Bürodakiler yine şaşırmış; 'Peki neden gidiyorsun ?'

Temel cevaplamış :

'Burada 20 yıl önce homoseksüellik yasaktı,

10 yıl önce serbest oldu,

5 yıl öncede evlenmelerine izin verildi.

Homoseksüellik MECBUR olmadan dönmek istiyorum.

*** KISSADAN HISSE ***

Türkiye'de 30 yıl önce türban diye bir şey yoktu,

20 yıl önce takmaya başladılar,

şimdi serbest oluyor,

MECBUR olmadan önce

bir şeyler yapmak lazım.”

Ne diyeyim ben hala ümit olmak için devam ediyorum. Sevgili öğretmenim Behçet Necatigil'in dediği gibi, her sabah kuş sesleriyle uyanabilmek için...