Umudu umut etmek

Umut her zaman var mıydı? Yoksa sadece bize mi öyle gelmişti? İnsan gerçekten umutsuz yaşayamaz mıydı acaba? Ama elleriyle yarattığı bir şeye nasıl çaresizce muhtaç olurdu ki bu donanıma sahip varlık? Peki ya umut yoksa, yani GERÇEKTEN yoksa bazı konularda, o konuyu konuşmak bile saçma mı olurdu?

Bir gün elektrikler kesilse ya da kör olsak mesela; bacağımızı kesseler, düşünme senin düşündüklerin yanlış deseler hala umut olur muydu orada? Umut böyle yerlerde de barınabilir miydi? Tercihen kalmazdı orada peki zorunluluklar dahilinde orada bulunan umuttan kimseye hayır gelir miydi? Topu arabanın altına kaçıp patlayan çocuk akşam babam yenisini getirir diye umutlanırdı belki; ama babası neden çıktığını bile bilmediği bir savaşta daha büyük hiçler uğruna ölen bir çocuk annem akşama yenisini getirir diye umutlanabilir miydi? Akbabayla aynı kareyi paylaşan Afrikalı küçüğün umudu var mıydı acaba ya da hiç olmuş muydu? Peki umudu olmadığı için mi yiyecek ekmeği yok bazılarının yoksa yiyecek ekmeği olmadığı için mi umudu yok? Daha yüzlerce soru sorulur böyle ama benim cevap almak adına hiç umudum yok. En iyisi yarını beklemek. Umudu umut ediyorum. Yeniden...