Umut; karanlıklar içinde ufacık bir nokta!

Dün, bugün ve yarın; hayata dair ne çok söz söylenmiş ve insanoğlu birbirine kendi dertlerini nasılda kusarcasına empoze etmeye çalışmıştır. Aslında hayatın içinde yaşamış ve yaşamakta olduğumuz tüm karanlık günlerin ardındaki bir noktadan ibaret olan ışığa ulaşabilmek adına (mümkün olmasada) ne de çok gayret göstermemiz gerekmektedir.

Şöyle bir etrafıma bakıyorum da; herkes bir rol üstlenmiş, belki (istemeseler de)o rol kendilerine giydirilmiş olarak yaşamla ilgili süreclerini " belki farkında, belki değil " tamamlamaya çalışmaktadırlar.

Gerek; gazetelerdeki iç karartan haberler, gerekse; kendi yaşam kaygımız içindeki yerine getirilememiş sorumluluklar, iç dünyamızda daha bir baskı oluşturarak "ağların üzene dökülen harç misali" bizleri taşıyamayacağımız bir ağırlığın altında acımasızca ezmektedir.

Yarınlara hazır olmak adına; daha üzerimizdeki ağırlığı atamadan, hatta beraberimizde taşıyarak, her bir yeni soruna açtığımız savaşlar ve verdiğimiz mücadeleler ne zaman son bulacak dersiniz?

Yoklukla uğraşan insanlarımız, hastalıkla savaşan bedenlerimiz, çaresizlikle kavrulan vicdanlarımız.

Tüm bunların üstesinden gelebilmek için adına umut dediğimiz o ufacık nokta yetecek mi dersiniz?

Her gün yeniden başlayan hayata "belki bu sefer"diyerek dört elle sarılmamız, gün bitiminde yaşanan bir hayal kırıklığı ve "belki yarın" diye kendimize verdiğimiz sözlerle uykuya dalış.

Eskiden mevsimlerin bile sırasını beklediğini "her şeyin bir sıra ve bilinirlik takibiyle sürdürdüğü varoluşa inat " şimdilerde bu sıranın karmakarışık olduğunu düşünürsek, bu keşmekeşe ve başkalarının hakkını gasp eden insanoğlundaki bencililiğe şaşırmamak lazım.

Atmosferdeki bu anlaşılmazlık ve dünyanın gidişatındaki korkutucu tablo hepimizin "yarın ve sonrasına dair "kaygısını daha bir derinleştirmekte.

Bu tablonun ressamları her ne kadar insan oğlu olsada; yaşam devinimini tamamladı ve hızla bitişe doğru yol almaktayız. Ta ki o son nokta da karanlığa gömülene kadar varolma ve yok etme savaşımız sürecek, istemesek, hatta çok korksakta karanlığın içindeki o son nokta kayboluncaya bu oyun sahnede kalacaktır!