Yeniden sil baştan

Kimbilir içimizden kaç kişi hayatı defalarca sil baştan yapmıştır. Her seferinde hayata yeniden bin bir umutla başlayış ve azalan zamanla birlikte umutların bir bir tükenip yok oluşuna şahitliğimiz.

Bize verilen yaşam süresi içinde hepimize verilen bir rol vardır bu tiyatro sahnesinde oynanması gereken.

Bu sahnedeki rol paylaşımı insanoğlunun doğuşu ile birlikte değişmekte ve buna şans veya şanssızlık diye de isimler verilmekte.

Sizin bu sahnedeki rolünüz nedir bilemem ama; ben kendi rolümün şimdilik en zor rollerden biri olduğu düşüncesindeyim.

Hayatı özümsemek ve varlığının bilincinde olmak adına üzerime düşen her rolü hiç itirazsız üstlendiğime eminim. Sonuç ne olacak diye düşünmeden ve beklenti içine girmeden yaşamayı da öğretti hayat bana.

Her gün tekrarlanan sıradan şeylerin yaşamın bir mecburiyeti olduğunu bilmekle birlikte; üstlendiğim şeylerin sonunda neyle karşılaşacağımı bilmek bazen yükümü hafifletmekte, zaman zaman da bu tekdüzelik ile beyhude geçen bir ömür olduğu kanısı her yanımı korunmasız bir gerginlikle sarıp sarmalamakta.

"Umut insanın ekmeğidir " diye başlayan söz hepimize "her ne olursa olsun"yaşamdan kopmadan tüm olumsuzlukların üstesinden gelinebileceğini ve bunun için azim ve sabır'ın yeterli olacağını defalarca beynimize ve ruhumuza vurgulasa da; "şans"ın insanların geleceğindeki ve kaderindeki rolünü görmezden gelebilirmiyiz.

Sağlıklı yaşamak adına ne gerekiyorsa yapmama rağmen bir türlü yakamı bırakmayan hastalıklar zinciri için artık söyleyecek söz bulamıyorum ve zaman zaman kontrolsüz isyan edişlerin önüne geçemiyorum.Hele bu hastalıklar iş hayatındaki ulaşılması hiç de zor olmayan başarının önüne set gibi geçip engelli maratona start verdiğinde.

Hayata dair savaşımı her zaman kazanan biri olarak artık bu galibiyetlerin geçen yıllarla birlikte mağlubiyetlere dönüşeceği korkusu ile geçen her dakikanın bir kayıp olduğunu düşünmeye başladım.

Etrafımda olup biten her şeyin tüm yönlerini, yaşamdan dersler almak adına beynime kaydetmem de sanırım bu yorgunluğun en önemli bir bölümünü oluşturmakta.

Tanrı'ya şükredişlerle uykuya dalışların sabahların da; ruhen ve bedenen yorgun bir güne başlarken en büyük tesellim nice zorlu yaşam süren insanlara göre yine de şanslı olduğumdur.

Etrafıma şöyle bir baktığımda mukakkak bir uzvunu kaybetmiş biriyle karşılaşmaktayım. İşte o zaman asıl zorlu sürecin onlarla ilgili olduğu düşüncesi ve onlara yardım edemeyişimin çaresizliği ile mevcut olanlara şükredişle yoluma devam etmekteyim.

Ben hayata bana verdiği tüm kötü piyangolara rağmen aşkla bağlıyım. Yeter ki hayatta bana olan bağlarını koparmasın. İşte o zaman bana misafir gelen olumlu ve olumsuz her ne varsa hepsinin üstesinden gelebileceğim inancındayım.

Umarım bu yorgun bekleyiş yalnızca mevsimseldir. Gelecek günlerin güzelliğe ve mutluluğa bir davetiye olması inancımı kaybetmeden bugüne dair yaşanacak herşeyin iyi olacağı düşüncesinden vazgeçmeden yoluma devam edebilmeliyim.