Umut

Umut deyince hep babam gelir aklıma. Her zaman bana "Kızım ne yaşarsan yaşa asla umudunu kaybetme! Eğer umudunu kaybedersen işte esas o zaman gerçekten kaybeden olursun" derdi.

Ne zaman yıkılsam, kaybettiğimi düşünsem babamın bu sözleri gelir aklıma. Doğrul derim kendime. Yıkılma!

"Her zorluk karşısında ayakta kalabilme çabası değil midir zaten biraz da yaşam?" derim. Tekrar aslan kesilirim hayata.

Hepimiz yaşam karşısında bazen bir sinek gibi, bazen bir aslan gibi hissetmemiş miyizdir kendimizi? Hiç kimse ne sürekli aslan gibidir yaşamın karşısında, ne de sürekli bir sinek.

Canım arkadaşım geçen gün bana "bir gün önce dünyaları devirecek kadar güçlüydüm, şimdi hiç gücüm yok. Hangisi benim nolur bana cevap ver" dedi. Dedim ki "hepsi sensin! Evet hepsi sensin..."

Yaşam da bu sanırım. Düşe kalka, yürümeyi öğrenmek, sonrada ne gelirse gelsin umut ve inanç sayesinde dimdik ayakta kalabilmek!

"Gün doğmadan neler doğar derler "ya hani! Evet gerçekten de öyle. Sabah, hangi sürprizlerle yaşama merhaba diyeceğimizi hiç birimiz bilmiyoruz. Belki de yaşamı ilginç kılan bu sürprizler değil midir?

Allah herkes için ve zor günler geçirdiğimiz vatanımız için, gün doğmadan çok güzel sürprizler hazırlasın bizlere.
Sevgiyle kalın...