Ünlü Keman Sanatçısı İsmet Kavanozlar’a teşekkür.

(Başımda aşk yelidir, her an çılgınca esen.

Unutmadım, unutmam, unutulmazsın da sen.

Gönül, nasıl bir hisle, sana bağlı, bir bilsen.

Unutmadım, unutmam, unutulmazsın da sen.) İsmet Kavanozlar Kürdi-li hicazkar şarkı.

Kendisiyle  bir hayli süre oldu tanıştım.  Geçen gün Devrim Gazetesi’nde Ünal ağabey köşesinde yazmıştı.

Ve elimde de bir kitabı nota ve şarkı sözlerinden oluşan.

Anımsıyorum. Müzik tutkum vardı hep. Bir müzik aleti çalmak. Birkaç şarkı veya parça olsa da.

Ancak fırsatını bulup bugüne dek gerçekleştiremedim. Hani ipten dönmek denir ya,  oradan döndüm.

Muğla’da daha önce Ahmet hoca vardı, ilk ondan ders almak istemiştim. Gününe  ve çalacağım alete dek kararını verdik, tam başlayacağım sırada gidememiştim. Yıllar geçti.

İsmet Kavanozlar ile tanıştım, bahsettim duygularımdan. Kendisiyle anlaştık hatta kanun demişti çalmam gerekeni.

Yine başlayamadım.

Yaptığım iş öylesine zorlu ve bir süreçti ki? Ne kadar anlatsam boş. Ne kadar söylesem boş? Sadece ne yapmışsan ortaya koyduğun ne ise görünen tek şey o. Kolay değildi. Dile kolay, 19 yılımı adadım. Zorlu ve dikenli idi. O nedenle süreci ve amacı işletmek hiçte kolay değildi, her geçen gün de daha çok yalnızlaştığın git gide.

Şu müzik tutkusu neden gerçekleşmedi, dile geldi, işte.

Biz gelelim İsmet Kavanozlar beyefendinin yaptığı işe. Elimdeki kitapta şöyle bahsediyor;

Çok küçük yaşlarda müziğe başladı. Henüz 9 yaşında iken nota öğrenmeye başladı. Bu yeteneğini fark eden babası Galip Birgili’ye götürür. Galip Birgili ona mandolin çalmasını öğretir. Daha sonra çalmaya başladığı müzik aleti “ud” olacaktı. Galip Birgili öğrencisinin kemanda çok başarılı olacağını fark etmiş ki,  keman sanatçısı olacağını sezmiş ve “Sen geleceğin en ünlü kemanilerinden biri olabilirsin, sakın kemandan vazgeçme diyerek küçük öğrencisini sürekli teşvik eder.

11 yaşlarında iken  kemanda belli bir yere gelmiş olan sanatçı, ailesinin geçimine katkıda bulunabilmek için Muğla’da köy düğünlerine gitmeye başlar.

19 yaşında iken İstanbul radyosunun açmış olduğu yetişmiş saz sanatçısı sınavlarına katılır. Kazanır, İstanbul radyosunda keman sanatçısı olarak çalışmaya başlar. Dönemin en ünlü ses sanatçılarına kemanıyla eşlik ederken,  bir yandan da gazino ve plak çalışmalarında sanatçıların vazgeçemedikleri bir kemancı olmuştu.

İsmet Kavanozlar Udi bestekar Kadri Şençalar’ın hiçbir zaman yanından ayırmadığı tek isimdi. Onun tek kemancısıydı. İsmet Kavanozlar’ın Kadri Şençalar’a karşı derin bir sevgisi, saygısı vardı.

Üsküdar musiki cemiyetine de devam eden ve burada, dönemin ünlü hocaları ile başta Münir Nurettin Selçuk,  Emin Ongan ve Cevdet Çağla gibi üstatlarla da tanıştı. İsmet Kavanozlar İstanbul, Ankara, İzmir radyolarında  “Türk Musikisi Nazariyatını” en iyi bilen Keman Sanatçısı olarak isim yaptı. Başta Zeki Müren olmak üzere pek çok ünlü ses sanatçısının vazgeçemedikleri bir keman ve kanun sanatçısı olarak kaldı.

Pek çok şarkı ve saz eserleri de besteleyen sanatçının TRT repertuarına alınmış şarkıları ve çok güzel saz eserleri bulunmaktadır.

 “Gönül hıçkırıklı ruh üzgün sensiz”  ve Kürdilihicazkar makamında  “Başımda aşk yelidir çılgınca esen”  ve “Söyle doğrumu gördüm gülerken gözlerini”  ilk akla gelenlerdir.

Kemanı ile eşlik ettiği sanatçılardan bir kısmı;  Sevim Tanürek, Zeki Müren, Mediha Demirkıran, Müzeyyan Senar, Nevin Demirdöven,   Behiye Aksoy, Gönül Yazar, Gönül Akın,   Kamuran Akkor, Emel Sayın, Muazzez Abacı, Ayşe Tunalı, Seçil Heper, Güneri Tecer,  Yaşar Özel, Mustafa Sağyaşar, Ziya Taşkent, Saime Sinan, Feriha Tunceli  gibi isimlerdir.

Şimdi gelelim İsmet Kavanozlar’a gidişimize.  Davet etmişti, bu kez çocuklarımız ile.

Kalktık gittik o Denizli yolu üzerinden ileriye doğru. Ve onun çiftliğim dediği yere vardık. Geniş bir alan güzel bir esinti, insanın o esintide içi  açılıyor.

En çok çocuklar sevinçli  hep oradan oraya  etrafta koşuyorlardı. Ehh mavi gökyüzü, onları mutlu edecek her şey vardı.

Yanlarında ünlü Keman Sanatçısı İsmet Kavanozlar. Çocukları seviyorum diyor, İsmet Kavanozlar.

Dediler ya İsmet amca bizimle her şeyini paylaştı. Piyanosunu, kemanını, yemeğini, bahçesini, serin esen rüzgarı, salınan çocukları. Şarkılarını sözünü, çok mutlu oldu eşi ve kendisi.

O gün biraz yorduk o güzel insanları bizim için  hiç oturmadılar. Çocuklarımıza güzel bir sofra ve yemekler, içeceğe dek.

Elimizde uçurtma yoktu ama hep müze avlusunda uçurmak istediğim gökkuşağındaki uçurtmayı, bu kez orada ismet Kavanozlar’ın evinde o güzelim bahçede, masmavi gökyüzüne dek, koşarcasına ve esen serin rüzgara uçurmak istedim.

Mutlu ol çocuk. Mutu ol sevin gözlerinle. Yüreğin sevgiyle ışısın. Mutlu ol çocuk. Mutlu ol , düşün. Mutlu ol müzik var kulağında, ellerinde kitap, piyano, dillerinde türkü.

İşte o geleceğin gençlerinde bunlar var, sevgi, barış, el ele, kitap, türkü, özgürlük var. Mavi  özgürlük.

Güzel duyguların, çocukları saran şefkatin, sevginin bahçesinden, çıkıp geldik, İsmet Kavanozlar’ın ve sevgili eşinin kalbinden.

Güneşli selam ile,  güneşli yol  için. Ümitlerimiz, fidanlarımız, geleceğimiz o güzelim çocuklarımız .

Çocukların kim bilir nasıl anılarında  kalacak bu gün?  Güneşli, sevgili gün. Kim bilir ne çok mavi yürekleri o gün. Kim bilir ne çok sevgi elleri?  Elleri piyano, gözleri kanun, yürekleri keman. Dilleri şarkı.

Onlar özgürlüğü hissettiler.

Teşekkürler İsmet Kavanozlar, gönüllere kemanın sesiyle girdiniz.  Ömrümce duyduğum güzel gün için çok teşekkürler.

Sizi böylesine içli tanımak. Teşekkürler. Nice nice.