Unut beni

Bir zamanlar korkularımın tarifi unutulmaktı
Uunutmak imkansızım yakınlarım yabancımdı
Her bir nesne sana bürünmüş gibiydi gözümde
Teselliler çareizliğimin zehri ilaçlar sancımdı

Nasılda döndü devran görmeden anlamadan
Bahtımın karasından beyazlar getirdi bana
Şimdi unut beni artık korkmuyorum unutmandan
Biliyorum unutamazsın mecbursun hatırama

Kaçırma kalbinin benli köşelerini ordan oraya
Sığdıramazsın çınar dallarımı küçük odalarına
Unut beni en iyisi esir olma  sen o dev hatıraya
Unut derdinya hep bak unuttum güzel hatırına

Ben senden gitmişim öyle herkesi ben sanma
Ellerin boş kalır üzülürsün üzülür seni sevenler
Unut beni kara gözlüm bir avuç sabaha kanma
Aynadaki sen değilsin o uyku mahmuru bir beşer

Hadi yetsin bakalım kifayetsizler dövünmelerine
Yetmez biliyorsun onlar kendine müslüman olacak
Hiç biri abı hayat dökmeyecek gizli ölmelerine
Unut beni uğraşama nasılsa yerim dolmayacak

Keşke can katmasaydım kurağına iznini istemeden
Şimdi istesende canın çıkmaz ben çıkmam canından
Zamanına düşmeseydim geçseydim selam vermeden
Unut beni yarım yamalakda olsa dene en azından

Yıllar geçerken kıs kıs gülecekler buruk şaşkınlığına
Zaman acıyor belkide sana ömrüne yazık olacak diye
Uzaklaşamazsın uzun zincir koymamışlar prangana
Öylesine sevki ayrılığı öyle bir unutki şöyle ölesiye

Bu sukunetin saadetin değil sefaleti kabullenişin
Gülmelerin senden çıkmıyor maskeni yüzün sanma
Pişmanlık deme sakın bu nihayete kader demiştin
Yangınlar büyümeden öyle unutki bir daha yanma.

HAFİZE AYNACI