Uşak - Atatürk ve Etnografya Müzesi...

Uşak İli Merkez Bozkurt Mahallesi, Hisarkapı Uluyolu'nda bulunan Atatürk ve Etnografya Müzesi'ne ait bina 1890'lı yıllarda yapılmış.

İki katlı olan büyük konağa kemerli kapısından geniş bir salona girilmekte. Salonun sağ ve solunda odalar var.

2 katlı ahşap yapının giriş katında yöresel, etnografik malzemeler, tarihi Uşak halıları ve Eşme kilimleri, eski silahlar giysiler ve diğer eserler sergilenmekte.

Çıkartmalı üst katın sağındaki geniş oda, Atatürk'ün Uşak'ta bulunduğu 2-4 Eylül 1922 günlerinde Atatürk'ün yatak odası olarak kullanılmış.

O dönemden kalma aynalar, sehpalar, koltuklar, Atatürk'e ait yatak odası ve yine Atatürk'e ait giysiler bulunmakta.

Kurtulaş savaşı'ndan sonra, sahipleri tarafından ev olarak kullanılan bina, 1973 yılında Müze yapılmak üzere kamulaştırılarak onarımı yapılmış ve 1 Eylül 1978'de Müze olarak açılmış.

3 Eylül 1922'de Uşak yakınlarındaki bir tepede esir alınan Yunan Başkomutanı General Trikopis ve maiyetini Atatürk, bu binada karşılamış ve görüşmüş.

Başkomutan Trikopis'in silah ve kılıcını kurmayları İsmet Paşa (İsmet İnönü), Halit Akmansu, (Dadaylı Halit), Asım Paşa (Asım Gündüz) ile birlikte bu binada teslim almış.

Başkomutan Trikopis esir olmasına rağmen, Atatürk tarafından Türk misafirperverliği ile karşılanmış.

Atütürk Yunan bayrağını yakmak isteyenlere de bayrağın bir ulusun onuru olduğunu söyleyerek karşı çıkmış.

Kekova gezimiz dönüşü Uşak’ta Neşe’min evinde konakladığımız o bir gecenin ardından, otobüsümüze geç kalma pahasına uğradığımız bu müzeyi gezerken nasıl duygulandığımı anlatamam (konu Ata’m olunca ben her zaman böyle olurum).

O taraflara yolunuz düşerse hatta yakınından geçme durumlarında dahi Uşak’a bu şirin ilimize uğrayıp Atatürk ve Etnografya müzesini ve Uşak’ın Lidya uygarlığı döneminin, Karun hazinelerinin sergilendiği müzeyi (kanatlı at broşunun çalındığı müze) mutlaka görün derim ben.

Biz vakitsizlikten ikinci müzeyi gezemedik. Ama zaten çok sıcak ve şirin bulduğum Neşe’min yaşadığı bu kentte aklım kaldığı için tekrar gitmeyi planlıyorum.

Ve O’na yürekten teşekkürlerimi iletiyorum bizi (Cansın Erol ve ben) kendi gibi sıcacık evinde ağırlayıp, garaja giderken son anda direksiyonu kıvırıp bize bu müzeyi gezdirdiği için…

Bugün 10 Kasım 2008… Ata’mın rahat uyumadığını biliyorum. Onu ebedi uykusunda rahat etmesi için çok çaba göstermemiz lazım.

Atatürk sevgisiyle eğitildik, büyüdük ama görüyorum ki Atatürk düşmanı nesiller yetişmekte ve bu içimi çok acıtmakta…

Sevgilerimle…