Üşür o şimdi...

Ana-babamızı seçme şansımız yok.

Doğduğumuz topraklar gibi...

Eşimizi, işimizi bir kısmımız kendi seçebiliyor herşeye rağmen.

Doğum günümüzü seçmekte bizim elimizde değil,tıpkı ölüm günümüzde olduğu gibi...

(Ölüm gününün bir istisnası var, kimsenin kendi başına getirmemesini dilediğimiz kendi ve geride bırakabilecekleri adına...)

Yıl 365 gün-12 ay- dört mevsim ilkokuldan bildiğimiz.

Doğum ve ölüm günlerinin istatiskleri vardır elbet...

Ve doğum günleri az da olsa bellirli bir planlamanın ürünüdür de, ölüm günleri öyle mi?

Misal:

Kış ayları kar yok ama çok soğuk-dondurcu bir hava... 

Dışarıda hiçbir canlının durmak istemediği bir gün.

Cenaze son nefesini verdiği köydeki evinin bahçesindedir...

İnsanlar oradadır kadınlı-erkekli...

Son bir kez "haklarını helal etme" adına.

Yakınlarından kefen aralanıpta yüzüne son bir kez bakanlar olur...

Dualar okunur, rahmet-geride kalanlara sabır dilenir, bu dünyanın "fani" olduğundan söz edilir...

Ve o an gelir; tabutun cemaat tarafından omuzlanıpta...

Orta yaşta zamansız ölen kadının genç yaştaki kızı...

(Ağlamaktan ve cenazede metanetli davranması gerektiği kaygısından.)

Kontrol edilmeye çalışılmış-kısık bir sesle:

"Götürmeyin onu, orada üşür o şimdi..."