Üşüyorum -3

Arabada giderken yağan karın soğuğunu hissetmiyorum. Başım cama dönük dışarıya bakıyorum. Bakıyorum ama hiçbirşey görmüyorum. Yıllar öncesinden kalan tüm düşünceler, düşler saldırıya geçmiş beynimin içinde volta atıyorlar.

Bunca yıl sonra seni hatırlattılar bana.

Ani bir frenle duran arabada gayet yavaş başımı çeviriyorum öne. Araba duruyor ama düşünceler son gaz beynimi işgal etmeye devam ediyor. Yok mu bunların freni? Oysa ben hepsini durdurmuştum polislerin gelip beni aldığı zamana kadar. Hatta yeniden gülmeyi bile öğretmiştim kendime.

& & & & & & &

Seni hissediyorum bedenimin bir metre ötesinde. Donuk bir bakışla bakıyorum sana. Dışarıya bakarken seni görüyorum. Tam karşında yıllar önceki ben. Konuşuyorsunuz "eski ben" ve "ne zamanki olduğunu bilmedigim sen". Yüzüne hiç tanıdık olmadığım bir ifade yerleşmiş. Daha dün gece sevişmiş olsalarda iki yabancı gibi bakıyorlar birbirlerine. Sakalların uzamış, zayıflamışsın.

& & & & & & &

Arkadaşlarım sessiz, yanımdalar sadece. Yaşadıklarımın gayet farkında, biliyorlar ki sessizlik şu an en çok ihtiyacım olan şey. Eve geliyoruz. Salnumun büyük camından belli belirsiz bir ışık sızıyor içeri. Salonum akşam denebilecek kadar karanlık sızan ışığa rağmen. Evim soğuk. Ama soğukluğu içimde hissediyorum, bedenimde değil. Hiçbirşey yapmadan koltuğa uzanıyorum, ayaklarımı karnıma çekip, ellerim bacaklarımın arasında. Sanki kaybettiğim cocuğumu koruyabilecegimi düşündüğüm doğal bir tepki gibi. Sanki o varmış gibi....

Bir dost eli saçlarımı okşuyor, gözümden akan yaşı siliyor.

"Uyu biraz" diyor.

"Sakın yalnız bırakmayın beni" diyorum. "Yıllardır yalnızım zaten".

Yalnız kalmak hiç bu kadar korkutmamıştı beni biliyorum. Sanki onlar gitse, sen geliverecekmişsin gibi.

Sen gelsen, sana karşı koyamayacakmışım gibi hissettiriyor yalnızlık bana kendini.

Öylece bakıyorum dimdik karşıya. Kendimle bir hesaplaşma başlıyor ardından. Yaptıklarımdan pişman olmamayı öğrendim ben. Yoksa ağırlığı o kadar çok ki yatağımdan doğrulamıyorum varklıklarıyla mücadele ederken.

Yıllar öncesinden bir el gelip, alıp götürüyor beni şimdiki varlığımdan. Bembeyaz çarşaflı yatağımın önünde duruyor, yatak odamda duvarımda asılı, sanden kalan aynada hala sana bakan gözlerimi görüyorum.