Utanmaz

Son zamanlarda ebeveynleri tarafından videoya alınan küçük çocuklara tanık oluyorum. Ne kadar da sevimli mıncırılası çocuklar. Ne yazık ki hepsi o kadar sevimli değil. Aileleri tarafından zorla sevimlilikten çıkarılmış bazı çocuklar var ki içler acısı. Tipine bakıyosun 3-4 yaşında, diline bakıyosun en az 34. Kimisinin küfür seviyesi benden daha gelişmiş durumda. Ki ben ağzımın bozuk olduğuna inanırım. Hayatımda duymadığım küfürleri savuruyorlar etrafa. Geçmiş bacak kadar boyuyla nefes almadan sıralıyor kötü sözleri. Dikkatinizi çekerim bunları kayıt altına alan kişi annesi/babası.

 

Ben şahsen Çinli düşünür "Hsün Tse" nin aksine bir insanın doğuştan kötü doğmadığına inananlardanım. Çinli düşünür kötülüğün doğuştan kazanıldığını, iyiliğin ise yapmacıklıktan baska bir şey olmadığı görüşündedir. Bense tam tersini düşünüyorum. Bir bebek her ne şart altında olursa olsun dünyaya kötü olarak doğmaz, doğamaz. Ancak zamanla öğrenerek ve yaşayarak kötü olur. Hayat şartlarıdır onu kötü yapan. Çevresi, ailesi, arkadaşları yani örnek aldığı kişiler birer birer oluşturur kişiliğinin yapı taşlarını.

 

Bu tarz videoları çeken çocuğunu bu şekilde yetistirmek de hiç bir sorun görmeyen ebeveynlerin beyin kapasitesi konusunda benim ciddi endişelerim var.

 

"Ahaha eğlenmek icin yaptık cınım biz yeaa" tarzında bir yaklaşımı kabul etmem ise mümkün dahi değil. Bunun çocuklarında ileriye dönük nasıl travmalar yaratacağına dair her hangi bir fikirleri yoksa eğer eğlencelerine kaldıkları yerden devam etsinler. Daha nice eğlenceli günler bekliyor onları ileriki günlerde tahmin dahi edemezler. 

 

Yeri gelmişken yıllar önce başımdan geçen bir olayı da anlatayım tam olsun. 'Pek sevgili kuzenim' bizden yaşça küçük olan kuzenimize sokmalı koymalı bir küfür öğretmeye çalışıyordu ki müdahale etmem gerektiğini hissettim ve 'pek sevgili kuzenim'e yaptığının yanlış bir hareket olduğunu anlatmaya çalıştım. Belirtmek isterim ki bu 'pek sevgili kuzen' benden yaşça epey büyüktü. Kendisi cevap olarak 'kızım biz senin gibi okul okumadık tabi "X mahallesi" çocuğuyuz bilemeyiz tabi biz anca küfür öğretiriz napalım ' diyip ortamı terk etti.

 

Öncelikle "X mahallesi " olarak belirttiğim yer babamın doğduğu büyüdüğü mahalledir. Gelir seviyesi oldukça düşük bir mahalledir. Babam bu mahalleden çıkıp oldukça başarılı olmuş bir adamdır. Hiç bir zaman geldiği yeri unutmamış ve her daim gururla da söylemiştir. Ne babam ne de evlatları olarak bizler bu durumdan gocunmadık, gocunmayız da. Babam her daim kendini geliştirmeye çalışan bir adamdır. Üstelik bize kızar. Sizin yaşınız, enerjiniz olsa ben neler yapardım diye. 

 

Yani demem o ki küçücük çocukları saçma sapan hallere sokup da ama bizim elimizden ancak bu kadarı geliyor bahanesi ardına sığınmayın. Evlatlarınıza bunu yapmayın. Zamansızlık, maddi imkansızlık gibi sıkıntılarınız varsa en azından kötü sözden uzak tutun. Bari bunu yapın. 

 

Bu arada 'pek sevgili kuzen' kendini geliştirmek gibi gayelerin olmadı bu hayatta biliyorum ama olur da denk gelirsen yazıma selam olsun örümcek beynine..

 

 

NOT  :  Mahalle ismi özellikle yazılmamıştır...