Ütopik renkler

Bir günlüğüne ben ol, benim gözlerimden bak hayata

Benim ayaklarımla tırman yokuşu

Benim kalbimle sev insanı ve benim vicdanımla sar yarayı...

Gurur bilme cebindeki parayı

Ölmeden tanı cenneti, cehennemi

Sen de Allah’ın kulu, ben de...

Aynı güneşle ısınıyor, aynı güneşle aydınlanıyor tenimiz

Aynı gök kubbenin altında yazılıyor kaderlerimiz

Eşitliği bozan yanlış algılarımız!..

Evet; bir günlüğüne ben ol!

Benim gibi düşün, benim gibi yaşa

Madem ki, sevmeliyiz Yaradan’dan ötürü yaratılanı

Öyleyse bir günlüğüne sev beni ve öğret bana

Nasıl anlaşılır zenginle-yoksul farkı

Sen paradan, ben gönülden zengin

Acaba kim daha zengin?..

Yaşamı küstürmeden, ölümü uyandırmadan

Eşitlenmeli hakkımla, hakkın

Ne sen benden fazla, ne ben senden eksik

Toprağın altında cümle alem eşit...

Gecikme! Tut  sana benzemeyenlerin elinden

Yokla aklını! Ve otur yoksulun, açlıktan ölenin sofrasına

Umudu, kuru ekmekte bulan zavallının gönlüne su serp

Huzur taşı, sevinç yükle hayatlarına

Sen yoksul, o zengin olsun bir günlüğüne!..

Yani ben ol!

Yani benim kadar uzak kal bolluğa, berekete!..

İkimiz de biliyoruz ki, buluta girerse ölür güneş

Gölgelenir hayat, ışığı kaçırmamak gerek!..

Öyleyse ben ışığı, sen karanlığı kucakla

Benim uzaklığım kadar uzak ol zenginliğe

Sofran boş kalsın, açlıktan nefesin koksun

Gökten yere in, toprağa değsin ayağın

Yalandan olsa bile, yoksullaş bir günlüğüne

Ben çıkayım bu kez göğe, ütopyam renklensin...

Bitmek-tükenmek bilmeyen şu koca hazinem,

Gönül zenginliğim, hayatla bayramlaşsın...

Senin de gözünü Allah doyursun!..

Rukiye Çelik

ANKARA/ 15 Mart 2015