Uykuların kaçtığı geceler anıların kendini hatırlatma vaktidir

Uykuların kaçtığı geceler aslında anıların kendilerini hatırlatma saati gelmiştir. Önce tavana bakar güzel, kötü, acıklı, neşeli, en iyisi, hiç hatırlamak istemediğim kategorilerinde ödül almışları podyuma davet edersin. Gecenin karanlığı efkâra bulanmaya yetmez. Bir sigara yakarsın ki anılar geçidinin jürisidir ucu yanık dert ortağın. Hafif bir gülümsemeyle başlayacak olursan eğer gözlerin bu duruma içerlenip yanaklarını sular altında bırakıverir. En kötü seçeneğiyle başlamak istersen en güzel anıyla gülümseyeceğini düşünme. Acılar zamanla çoğalır, mutluluklar her saniye bir şehit daha verir kalbine. İçini bir an için rahatlatan Truva atı nikotindir. Bir nefes aldırmıştır sana, bir sonraki nefeste en derinine hançeri saplamak için. Hava yalnızlığın yakıcı sıcaklığını gösteriyor diye radyoyu açarsan kefeni giymişsindir. Hiç kuşkusuz hazır kıta bekleyen sizin şarkınız çalar. Sinir krizi evresidir bu. Gülücüklerinin arasındaki gözyaşları, gözlerinden akan her damlada bir gülümseyiş bulursun. Fırlatıp duvara kırmak istersin cenaze marşını ama yapamazsın. Yüzüne tokat gibi çarpan o şarkı aynı zamanda seni o karanlık hapishaneden alır ve rengârenk kelebeklerin olduğu, güneşin gururun kadar parladığı, sevgilinin elinden tuttuğun o kır bahçesine salıverir seni. Şarkı biter, sigara biter anılar bitmez. Hele ki herşeye rağmen unutmaktan köşe bucak kaçıyorsan.