Uzaklar

Gurbette yasamak cok zormus, yasadim ve ögrendim. Buraya gelirken zor olacagini biliyordum ama bu kadar zorlanacagimi tahmin bile etmemistim dogrusu. Hayatimin 23 senesini hatiralarimi arkadaslarimi sevdiklerimi en önemlisi ailemi birakip hic bilmedigim bir yere gelmek, insanlarini tanimadigim dilini bilmedigim tamami ile yabanci oldugum bir gökyüzünün altina gelmek ve yabanci oldugumu her anlamda hissetmek yada hissettirilmek...

Insanlari cok degisik, eglence anlayisi, yasam tazlari, size olan bakislari tamamen degisik. Sadece yerliler degilki size yabanci olan, kendi ülkenizin insanlarida yabanci .Ne Türkiyede,ki gibiler nede buranin yerlileri gibi. Cok degisikler. Buraya geldigim ilk günü hatirliyorum da aynen balik gibiydim, hani su sudan cikmis balik var ya ayni onun gibi. Kisa süre sonra hasreti özlemi tüm hücrelerinizde hissediyorsunuz, bilmem belkide ben öyle hissettim.

Dayanilmaz bir anne hasreti cekiyorsunuz ilk bastan, kardes özlemi, sirdas arkadaslarin yoklugu buruyor yüreginizi sonra damak zevkiniz de degisiyor ister istemez... Türk bakkalari var elbet ama ne ekmek özlediginiz ekmek ne peynir o bildiginiz peynir. Sosis yemeye bile basliyorsun sonra hic sevmedigin halde, kahvelerde icki icilmesi sasirtsa da alisiyo insan, zaten nelere alsmiyor ki bu insan denilen canli...
Yerlilerin pis bakislarina ,görünen degil ama hissedilen baskiya, "yabancisin" diye otobüste yanina oturulmayisina, yemeklere, bayi bayi bildiginiz dilde gazete dergi aramaya, siyasilerin astigi boy boy ülkeni kötüleyen afislere, is yerindeki TÜRK (dikkat edin yabanci degil) düsmani şefe, hepsinden kötüsü ülkeni kötüleyen kendi insanina, kulaklarindan silinen ama yüreginden silinmeyen EZAN sesine, oy kullanamamaya, depo diye tabir edilen yerlerde namaz kilmaya (simdilerde biraz daha iyilesti bu durum) KISACA OLUMSUZ OLAN HER SEYE ALISIYOR INSAN. AMA.....

ALISAMAYACAGIN BIR SEY VARKI O DA HASRET.. En azindan ben 6 yilin sonunda halen alisamadim ve biliyorum ki alisamayacagim, bilmiyorum belki alismam gerek ama alisamadim. Acaba sadece benmiyim yoksa baskalarida öylemi??

Baskalari da anne sicakligini özlüyor mu, baskalari da herseyi paylastiklari dostlari özlüyor mu? Insaniz degil mi eminim herkes özlüyordur.. Bir sarkici söyle diyordu bir sarkisinda "NE KADAR UZAKSAK O KADAR YAKINIZ"...

Yok yok öyle degil iste. Ne kadar uzaksak o kadar uzagiz iste. Ben oralari, semtimi, mahallemi herseyi cok ama cok özledim. Ben.. Ben.....

BEN SENI COK ÖZLEDIM ANNE. SENI COK ÖZLEDIM...