Uzun hikaye...

Ünlü hikayecimiz Ömer Seyfeddin'i tanımayanımız yoktur herhalde..

Kendisi, "olaya hikayeciliği" nin Türkiyedeki temsilcisidir. Tarihi, milli konuları açık ve duru bir Türkçe'yle hikayeleştirmiş usta bir yazarımızdır.

İşte, bu Ömer Seyfeddin'in arkadaşları, belli bir zaman sonra yazarın hikayelerinde gereksiz "uzatma" lar yaptığını farkediyorlar.

Oysa hikayeler yapısı gereği kısa anlatımlardır. Ama Ömer Seyfeddin uzattıkça uzatıyor..

Nihayet arkadaşları soruyorlar bir gün: "Yahu Ömer, bu kadar gereksiz uzatmaya ne gerek var.. Yığın, yığın tasvirler, lüzumsuz diyaloglar, neden böyle yapıyorsun..?"

Ömer'in cevabı şudur; "Ne yapayayım cancağızım, yayıncım hikayenin sayfa sayısına göre para veriyor, ben de böylece sayfa sayısını artırıyorum..."

Sayın Yargıtay savcısının AK Partisi'nin kapatılması için verdiği dava dilekçesinin tam metnini okuyunca, aklıma Ömer Seyfeddin'in bu hikayesi geldi.

"Biz bu ülkede dindarların siyaset yapmasını istemiyoruz" gibi kısa bir cümleyle ifade edilebilecek düşünce, uzatılmış da uzatılmış...

Yoksa Anayasa Mahkemesi de belli bir hacme ulaşmamış "iddianame" leri dikkate almıyor mu..?