Vatan Sağolsun...

Hak eden bizdik…

Biz bu noktaya şansla değil, azimle ve inançla geldik.

Hiçbir takıma benzemiyoruz. Her an maçın dengesini değiştirebilecek bir azme sahibiz. Bu maçı da, kupayı da hak eden bizdik. Ancak buraya kadar karşımıza çıkan tüm rakiplerimiz 11 değil 12 kişi oynadılar, sahada. Büyük bir destekçileri vardı: hakem…

İlk golü attığımızda oturduğum koltuğun üzerine çıktım ve duvarları yumruklayarak:’engelleyemeyeceksiniz!’ diye bağırdım. İsviçre, Çek ve Hırvatistan maçlarında da engelleyememişlerdi, galibiyetimizi. UEFA’nın seçmiş olduğu hakemlere ‘şans’ diyemeyiz. Hakemler, biz bu noktaya gelene kadar her türlü engeli koydular. Canları sıkıldıkça kart çıkardılar. Bu maçta nasıl tek sarı kart gördük, şaştım kaldım doğrusu. Benim düşüncem, finale çıkmış olsaydık da bize kupayı kaldırtmazlardı. Final maçını yönetecek hakem de aynı bela…

Aslına bakarsanız üzüntüden düşüncelerimi aktarmakta zorlanıyorum.

İlk golü yediğimizde: ‘önemli değil, size güveniyorum’ dedim. Öyle de. Halâ güveniyorum. Ne olursa olsun, kırmızı-beyaz bayrağımızı Avrupa’da yarı final’de dalgalandırmanın gururunu yaşıyoruz.

İkinci golü yediğimizde: ’yapmayın, iyi oynayan biziz, hak eden biziz’ dedim. Sizce de öyle değil miydi? Özellikle ilk yarı neredeyse tek kale oynadık. Hem biz şaşırdık, hem Almanlar…

İkinci golü attığımızda; Televizyonu yumruklamaya başladım. Sesim de kısıldı. Artık umut kapısı bir kez daha aralanmıştı. Biraz daha direnmemiz ve uzatmalara taşımamız gerekiyordu, maçı. Ancak olmadı, dayanamadık…

Üçüncü golü yediğimizde iki kelime söyledim, kısık sesimle:’Vatan Sağolsun…’

Beni ve bu milleti en çok kahreden, hak ettiğimiz maçı kaybetmemiz oldu. Çok iyi oynadık. Diğer maçlarda da çok iyi oynamıştık. Elbette futbolda şans faktörü var. Büyük etkisinin olduğu da doğrudur. Ancak yine de inanç ve azim olmasa şans hiç olmaz.

Elbette üzüntü var. Ancak buraya kadarmış. 9 eksik oyuncu ile mücadele ettik. Yedek oyuncularımızdan kimse bu kadar performans beklemiyordu. Hatta ‘fark yemesek bari’ diye dua edenler dahi oldu.

Dostluk maçı dediler. Ama her fırsatta faul yapmaktan çekinmediler, kaçınmadılar. Hakem boş yere Semih’e de kart gösterdi. Verilmeyen penaltımız, faullerimiz oldu. Bunlar tabii ki Almanların değil, hakemin suçu.

Bu durakta biri inecekti. Ya Almanya olacaktı ya da biz. Onlarca ülke arasında önce ilk 16’ya girdik. Son olarak da ilk 4’e girip, elendik. Bizi bu noktaya getirenlere binlerce kez teşekkürler. Fatih Terim ve ekibi ‘Türkiye’nin adını Avrupa’ya kazımayı başardı.

Ne olursa olsun, Vatan Sağolsun…

Başka bir makalemde görüşmek üzere…

Saygılar, sevgiler…

Ali KOÇ
Web Yazılım Uzmanı