Watchmen

Bol karakterli bir süper kahraman filmi. İyi ile kötünün amansız savaşının yanı sıra iyilik için tercih edilen yolların çatışması da filmde mevcut. Bu çatışma için 162 dakikada benim açımdan çok olmuş. Zira bazı sahneler film dışında sosyal mesaj vermek için çekilmiş gibi.

Bol karakterli bir film dedik lakin filmde tüm karakterler bir yana Rorschach bir yana. Bu karakter, bambaşka... Çok başka... Gerek psikolojik çözümlemesi, gerekse yaşadıklarıyla mücadelesi ve gerekse sosyal ortamdaki tutumu çok güzel irdelenmiş bir karakter. 

Süper kahramanlar emekli olmuştur. Emekli edilmek zorunda kalmışlardır. Gölgelere çekilmişlerdir. Ancak süper kahramanlar öldürülmeye başlanmıştır! Dağılan süper kahraman kulübü isteseler de istemeseler de bir araya gelmek zorunda kalırlar. Ölümlerin ardındaki kişinin kim olduğu film sonuna kadar devam ediyor ve sonda müthiş bir finalle film bitiyor. Sona ulaşıncaya kadar kimi sıkıcı kimi macera dolu dakikalara sabretmek gerekiyor. Geniş zamanda izlenmesi gereken bir film. İşten yorgun gelip kafayı boşaltmak için bu filmi tercih etmek bence doğru değil. Zira karakter takibine alışıncaya kadar kafa biraz yoruluyor. Kim kimdi, öyküleri neydi derken filmden sıkılmak kaçınılmaz gibi oluyor. Başta biraz sabır göstermek gerek. 

Bol süper kahramanlı ve birbirinden çok farklı tutumlardaki karakterleri görünce, ben süper kahraman olsam nasıl olurdum sorusunu ve çeşitli olaylara nasıl tepki verirdim sorusunu sormak, kendinizi baya baya süperkahraman gibi hissetmenize de neden olmakta. İşte bu ve buna benzer sorular, filmi bilimkurgu maceradan, gizem bilimkurguya çekiyor. Böylece mistik bir ortamda, sorular sisi içinde yönünüzü bulmak zorunda kalıyorsunuz. 

Film sabırla izlenmesi gereken bir film. Filmi bitirip beğenen insanların ikinci kez izlemek isteyeceği bir film. Bitirip beğenmeyenlerin ya da bitiremeyenlerin nefretle bahsedeceği bir film.

Işığı kıt kullanmışlar. Sanırım mistik bir hava vermek için böyle bir yola gidilmiş. Ancak bu gizemden çok elektriklerin kesik olması hissiyatı doğuruyor. Kimi sahnelerde neredeyse hiçbir şey seçemeyecek duruma geliyor. Bunun tam olarak amacını maalesef anlayamadım. Ama ilerleyen sahnelerde bu karanlık azaltılıyor ve daha ışıklı bir film ortaya çıkıyor. Zira göremediğim şey benim için bir mistik unsurdan çok, yönetmen bu sahnede ne sakladı da hangi saçma sahnede karşımıza ne çıkartacak hissiyatı uyandırıyor. Watchmen'de gölgelere sakladığı karakterlerden başka bir şey yok. Puslu hayatları yavaşça aydınlanıyor. Bu hissi pekiştirmek için ışık da zamanla çoğalıyor.

Herkesten çok meraklısı için çekilmiş bir film. 

Son.