Ya herkesi affettikten sonra kendimizi affedemiyorsak

Mübarek ramazan ayı hızla ilerlerken bayrama da yavaş yavaş yaklaşmış oluyoruz. Dinimizin bize emrettiği bu ramazan günlerini iyi değerlendirmek…Sadece vücudumuzla yaptığımız ibadet ve maddi yardımların yanı sıra af dilemek ve affetmek…

En azından bayrama kadar kimseyle küs ya da kırgın olmayacak şekilde ilişkilerimizi düzenlememizi öğütlüyorlar.

Ayrıca af dileme ve affetmenin ruhumuzu huzura kavuşturduğu, omuzlarımızdan büyük bir inmişçesine rahatlattığını ilave ediyorlar.

Acaba her zaman böyle midir?

Koşulsuz ve şartsız affetmelimidir insanoğlu kendisine yapılan her hayatı ve kötülüğü…

Daha önce affedilen bir kişi, aynı hareketi durmadan tekrar ediyorsa da affetmek bizim büyüklüğümüz mü oluyor yine?

Sanmıyorum, o zaman kendimize daha kötü sıfatlar yükleyip bu sefer kendimizle takışmaya başlıyoruz. Kendimize küsüyor ve kızıyoruz bence.

O affedicidir damgasını bir kere yedik mi, insanlar bunu çok güzel bir şekilde sömürmeye başlıyor ve bitmeyecek bir kısır döngü başlıyor o anda…

Affetmek ancak karşımızdaki kişi, yaptığından pişman bir şekilde af diliyorsa amacına ulaşabiliyor. Yoksa sık sık sözünü ettiğim samimiyetsiz davranışlardan bir adım bile uzaklaştırmıyor bizi.

Bu noktada insan bırakın rahatlamayı,’’ acaba arkamdan yine ne çeviriyorlar’’ düşünceleri içinde, kendi zekasını bile sorgulamaya bile başlıyor.

Eğer bir davranış hata olarak yapılmışsa, yapan kişi pişmanlığını tam anlamıyla aktarır ve af edilmeyi diler. Böyle bir durumda da en katı yürekli insanlar bile affedici olabilir.

Ancak kasıtlı davranışlarda da bizden affetmemiz beklendiğinde, o zaman iki kere düşünmemiz gerekir. Burada iki olasılık devreye girer. Birincisi aynı hareketin tekrarlanma olasılığıdır. İkincisi de kendimize olan inancımızın sendelemesi. Öyle ya ‘’bize yapılan tüm hareketler biz izin verdiğimiz için yapılmıştır’’, sonucuna ulaşıp kendimize hesap sorma durumu; ruh halimizi daha da kötüleştirmekten başka bir işe yaramaz.

Peki bu durumda kendimizi mi, yoksa bizden af dilemeden affedilmeyi bekleyeni mi affetmek daha kolaydır…