Ya şimdi ne oluyor?

Bulunduğum ilçede araç kornaları yeniden duyulmaya başladı. Canım sıkkın, sabah kahvaltısından sonraki kahvemizi içiyorken hissettiğim duygularım yok olmuş durumda. (evet tencere tava sesleri de gelmeye başladı.) Ferah ve huzurlu hissediyordum çünkü demokrasinin gereği olarak dün yürüyüşümüzü yapmış, sesimizi duyurmuş, şiddet görmemiş ve Taksim'den polis çekilmiş, ülke başbakanımızın "rica ediyorum göstericilerden...." sözlerini duyduktan sonra nihayet halkın sesine kulak verdiler diye düşünüyordum.

Oysa bir kaç saat sonra geldi yeni haberler. Başbakanımız konuşuyor ve "bir kaç çapulcuya papuç bırakmayız, gerekirse kendi kitlemizi toplarız, Taksim'e camiyi de dikeceğiz" diyordu. (sanki bu insanlar inançsızmış gibi.)

Bu muydu yani dedim. Demokrasiden söz eden bir başbakan, halkını yatıştıracağı yerde kaşıyordu, yönlendiriyordu. Bir iki olumlu cümle kursaydı eğer, dünkü olaylar yatışıp gidecekti.

Yani bunu Başbakan bilmiyor muydu? Eğer bunu bile bile restleşmeye devam ediyorsa, ya şişirilmiş ego durumu söz konusuydu ya da epeyce zamandır milleti ayrıştırma ve birbirine düşürme yolunda atılan adımların meyvesini almanın tam zamanı diye düşünüyordu? Aristo mantığı mı yürütüyordu sevgili başbakanımız. "Yani eğer ben bunları kaşırsam ve karşıt görüşlüleri de pohpohlarsam, millet birbirini kırar."

Peki kim kimi kırar? Ya da o mantığa göre kim kimi kırmalı? Daha iki gün önce o kadar insanın tepki göstereceğini bildiği halde üçüncü köprüye o adı verdiğine göre... Düşündüçe kanım donuyor. Zaten Melih Gökçek de eksik kalmamış bugün. "sizi bir kaşık suda boğarız." Hani senin müslümanlığın, inancın, tapulamaya kalktığın Allahın? Gözünüzü kin bürümüş sizin. Her zamanki ezberden başka yaptığınız bir şey yok ne yazık ki! Ne barışı, ne demokrasisi!!!

Bu arada dışarıdan yürüyüş ve tezahurat sesleri duyuluyor yeniden vatana millete hayırlı olsun :(