Yağmurlar gibiyim

Sevinçli şiirler bekliyorum sizden demiş bana yorumunda F. Ergin GÜNEŞ. ''İçinde neşe, bahar, mutluluk ve yaşama sevinci olsun'' demiş.

Bana hüzünler yazdırıyor sanıyorum. Belki mutluluk küsmüştür, gelmiyordur işte… Ya da yanlış hayat yolundayım, kayboldum…
Bilemiyorum…
Sıkıcı biriyim. Az konuşan. Bazen dalıp, kaybedip herkes gibi sanıyorum kendimi… Konuşuyorum, espri yapıyorum.
Sonra yine hüzünler….

Geçti baharlar belki, beni almadan.
Kaçırdım...
Ya da indim bir yerlerde de unutuldum.
Atıldım belki pencereden, savruldum...
Hep kış sanki havalar.
Yağmurlar gibiyim…
Şarkılar var ya şarkılar, onların bile en hüzünlüleri gelip beni seçerler...
Hiç bir şey yapamam... Onlar bana yapacaklarını yapıp giderler.
Gözüne ışık tutulmuş tavşan gibi donup kalırım...

Daha bu sabah kapım çalındı, indim açtım.
Bütün hüzünler toplanmışlar beni çağırıyorlar.
''Bırakın beni'' dedim ''gideyim.''
''Nereye'' dediler.
Dedim ''deniz.''
Güneşin battığı yeri gösterdim parmağımla tedirgin…
Bakıp birbirlerine alaycı gülümsediler.
''Kendini zengin sandın'' dediler
''Düşlerini faiziydi kullandığın''
''Aldattın kendini''
''Aşk istiyordun damardan''
''Bak nasıl eksik kaldın''
''Herkes kendini daha bir hak etmiş görüyor herşeyi'' dedim.
Birbirlerine bakıp alaycı gülümsediler.
Başım döndü.
''Yorgunum'' diye fısıldadım.
''Kaybettiklerimi özledim''
Hüzünlerin hepsi toplanıp çevreme bana sarıldılar.
Şarkılar söylediler.

Yine çıktım dağlara

Ve hep deniz kıyısına

Soğuk kesti yüzümü

Tek başımayım ben hala

Bir şarkı yazmalıyım

Bir şarkı daha hayata

Mutluluğu ararken, geldiğim son nokta

Tek başımayım ben hala

Mümkün değil dönemem ki geri sana

Gidecek yerim de yok burdan başka

Kovulmuş gibiyim bu dünyadan

Tek başımayım ben hala