Yakamozlu akşamlar

Bazen suskunlaşır adam
Kara kara düşünür içinden
Bazen de istemediği bir şeyi

Sevdiği istiyor diye sessizce kabullenir
Kendini anlatamaz .

Bazen özgürlük ister
Farklı heyecanlar
Sorgusuz, sualsiz bir yaşam ister
Hesap vermemek adına
Esaret olmadan yaşamak.

Çünkü tam olmamıştır ilişkiler

Yarım gibidir her şey. Bazen de

yavaş yudumlarla içilir kahveler,

Sonra şiirler fısıldarlar birbirine

Kadın gülümser, adam gülümser.

Adam ağlar, kadın ağlar içli,

Gözleri duru bir su gibi olmuştur ikisinin de.

Sonbaharın tüm renklerini konuşurlar,

sessizce bakışırlar, sonra el ele tutuşurlar.

Derin derin iç çekerler, solukları karışır birbirine.

Bir an gelir son kez gülümser adam

Önce elleri ayrılır birbirinden.

Adam gidiyordu işte yürüyordu kalabalığa,

Sonsuzluğa yakın bir hisle..

Yakamozlu akşamların güz rüzgarı böyle işte…