Yalnızlığın demine son vereceğiz

Beni sevsen, inan senin kokun sinerdi üstüme bu gurbet elde koklar dururdum. Yoksa benim ki bir kuruntumu? Gecenin bu ayazında, eve doğru sessizce giderken bu kuruntular yüreğimi yakıyor.

Gözlerinde ışıltı ile ışıldayan o adam ben, senden şüphemi ediyor? Yok, yok benim ki bir kuruntu, sana olan hasretin bir serap düşüncesi galiba.

Seni seven kalbim galiba yar yanında mı kaldı, yoksa bu kalbim bu kuşkular ile böylesine beni acılar içinde yakmazdı!

Ah seni bir anlığına görsem sevgili kadınım, yarınım, gül bakışlım.

Adımların değse bu sokakların soğuk taşlarına can gelse sokağa taşlara bana gül bakışlım hayranım.

Yorgun adımlarım yorgun bedenime can gelse gelişinle, sokaklar şehir odam sen koksa üzüm gözlüm.

Tüm kelimeler, heceler, şiirler sen gözüyle kalbiyle yazılmış ama donuk bakışlı, anlamsız sanki hayran olduğum, sevgilim hayran bakışlım.

Ah sen gelsen ya da ben gelebilsem yanına bir anda bitse bu hasret, ama az daha sabır diyorum üzüm gözlüm.

Her dokunduğunda kelimeler sen olan şiirlere anlam, mana, sunan can bakışlım, gelsen bir dokunsam sensiz gezdiğim şehrin sokaklarına bir dokunsan, bir o güzel bakışınla baksan, beni o ela gözlerinle süzsen üzüm gözlüm canım.

Bir besmele nefesi ile bu hasret bitecek sevgili, yalnızlığın demine son vereceğiz inşallah canım.

Sende benim gibi, özlemlerini müebbet mahkûm gibi her an karanlığa çevirme, sen gönlünü ferah tut.

Fakirlik kokan hasreti, vuslatın zenginliği ile süsleyeceğim yârim.

Haydi, sen çocuksu gülüşünle geceye gülümse, ben burada o an görürüm, bir an feraha kavuşurum ay tanem, gül tanem.

Soğuk sokakların en tepesinde sana haykırıyorum iyi geceler ay yüzlüm sen şimdi uyu ve beni sabırla bekle ben geleceğim, sana sarılacağım. Beni umut sokağımızın başında bekle can tanem gül tanem.

Mehmet Aluç