Yalnızlık

Yazılmış öyküleri , şiirleri gibi değildir yalnızlık,

Sabahın akşama uzandığı bir sessizliktir yalnızlık…

Romanlara, filmlere konu edildiği gibi de değildir,

Akşamın derin karanlığına vardığı andaki ağırlıktır…

***

Evin dış kapısını sessizce açıp içeriye adımını attığında,

Çay içip öylece bıraktığın incecik bardağa ilişir gözün,

Demlensin diye çaydanlığı ocağa koyarsın yeniden,

Tavşan kanı çayı usul usul tek başına içmektir yalnızlık…

***

“Biraz geç kalacağım, merak etme” dememektir yalnızlık,

Bütün kapıları hep aynı insanın açıp kapamasıdır yalnızlık…

Pencerenden bakarken görürsün insanları, üzülürsün,

Sonra oturursun sandalyene okursun gazeteni baştan sona…

***

Hayallerin de sonuna gelmiş olmaktır gerçek yalnızlık,

Alırsın eline kalemini öyküler yazarsın kısalı, uzunlu,

Şiir çok daha iyi gelir belki de düşlerle karışık yalnızlığa,

Yarınların hep bir umudu olur insana; iyi gelir yalnızlığa…

***

Bir demli çay, birkaç gazete, kağıtlar ve siyah yazan kalemler,

Yazarsın hiç üşenmeden gördüklerini, düşündüklerini,

Geçip gider birbiri ardına günler, haftalar ve koca yıllar,

Sessizce kendi halinde yaşadığın hayatın da gün gelir biter gider…