Yan nefsim

Ey geceyi helal kılan Rabbim
Niçin zevk-i sefayı bana da tattırdın,
Bak ayyuka çıkıyor edepsizliğim,
Hiç mi ibret almaz beşer burkulan bileğinden!

Ey yerin göğün Sahibi,
Sen varken bana ne oluyor ki!
Sanki bir bana aitmiş gibi iradesi
Yularımı tutmuş da savuruyor küfrün emaresi.

Ah ki yanıldım nicesinde,
Yine de yılmadı nefsin her gecesinde,
Ah o zevk dedikleri zehir yok mu?
Bilakis en beteri de andayım sanıyordu!

Anda değil tende idi Zaferi,
Seni yiyip bitiren hep bu dünya hevesi!
Ah boşuna konuşmuyor Yunus Emre, Mevlana,
Yoksa boşuna mı haber salıyor nicesi rüyalara!

Kurtul nefsim geceden!
Gecenin derdinden, şehvetin izinden!
Yan ki yakmasın cehennem,
Ah o nur Cemal'den mahrum kalacaksın belli ezelden!