Yanlış insana yatırım...

“Ne çok emekti o sana verdiğim… Ne çok zaman, ne çok çaba, ne çok fedakârlık… Oysa şimdi, nerdesin? Nereye gitti o gülüşler, o hayaller, o hiç ayrılmaz sanılan eller, gözler, yollar...?”

Hepimizin, hayatımızda böyle düşündüğümüz zamanlar olmuştur. “İnsanları tanıyamamak” da diyebilirsiniz buna. Hayatta sizi en çok üzecek şeylerin belki en başında gelir yanlış insana yatırım yapmış olduğunu düşünmek… 

Elbette ki, burada kullanılan “yatırım” kelimesi ticari anlamdaki yatırımdan çok ayrıdır ve kalben ve bedenen verilmiş olan emeği temsil etmektedir. Ayrıca, dürüst olmak da gerekir ki; her ilişki, belirli beklentiler üzerine yürüyen parçalar toplamından oluşur. Beklentiler hep vardır, hep olacaktır, çok insanidir, çok doğaldır. 

Bel bağlarsınız, güvenirsiniz, yüceltirsiniz… Bir zaman sonra, sesler ve görüntülerin artık yavaşladığı bir anda, birdenbire algılarsınız yaptığınız büyük hatayı. Belki o sebeptendir ansızın ve zamansızın dökülmesi, nerden geldiğine sizin bile inanmadığınız o -bir yürek dolusu- gözyaşlarınızın… 

İnanın sadece sevgiliniz ya da eşiniz olması gerekmiyor bahsi geçen insanın. Arkadaşın/dostun, kardeşin, akrabanın, iş arkadaşının dahi kimi zaman… değmeyenine yapılan yatırım da yıkıcıdır; koca bir kasırga gibi geçer üzerinden ruhunuzun ve canınızın… 

Pişmanlık, o koca orkestrasıyla içinizde sonsuz senfoniler seslendirir. “Aaah” dersiniz dişlerinizi sıkarak. Uzun şarkılara ihtiyaç duyarsınız; yüksek sesle dinlemek için, bastırabilmek için kalbinizin çığlıklarını, duymazdan gelen çocuklar gibi davranırsınız kendinize, ama sonunda girersiniz o yatağa ve duyarsınız. İşte orada başbaşasınızdır artık hatayı yapmış ve fark etmiş pişman yüreğinizle… 

Dalarken artık uykuya, diliniz hep aynı sözleri sayıklamaktadır… 

“Allah’ım beni yanlış dostlara güvenmekten, yanlış insanı sevmekten, yanlış ilişkilere bel bağlamaktan lütfen koru… Lütfen…”