Yapraklar dökülüyor

Bugün bir arkadaşımı kaybettim… Yıllar süren arkadaşlığımızdan sonra, iki sene önce bizleri terk edip, doğup büyüdüğü yer olan Şile’ye gitmişti... Oradan bir ev satın alıp oraya yerleşmişti…

" Ömer Ağabey " diye seslenirdim… Her zaman gülen mavi gözlerini ve geçim sıkıntılarıyla dolu geçirdiği bir hayatıyla anımsayacağım onu… Lakerda kuracaktık, palamutların büyümesini bekliyorduk… Kuramadık lakerdamızı mavi gözlü Ömer Ağabey…

Arkadaşlarımız vardır, dostlarımız vardır… Unutamadığımız, unutamayacağımız yaşadığımız günler vardır… Kafa kafaya verip, ne sırları paylaşıp, ağladığımız günlerimiz vardır… Zaman zaman en yakınlarımıza bile söyleyemediklerimizi, paylaştığımız arkadaşlar, dostlarımız vardır hayatımızda…

Ve bir gün duyarız, onlardan biri yoktur artık aramızda...

Ağlayamayız önceleri, kızabiliriz bize bu haksızlığı yaptıkları için… Sonra çöker kalırız, içimizde hatıralarımızla baş başa...

Ne boğazımızdaki düğümler geri getirir onları, ne de yaşlı gözlerimiz...

Seni özleyeceğim mavi gözlüm… Ömer Ağabey.