Yaptığımız şeyin doğru olup olmadığının ölçüsü zarar verip vermediği

Evet, sadece buna bakacaksınız…

İnsanların hoşuna gitmiyormuş, boşa zaman geçirtiyormuş, lüzumsuzmuş, ahlaki değilmiş, bunları boş verin.

Gerçi insanların hoşuna gitmiyorsa bu da zarar vermektir ama doğru şeyleri yapsanız da bazılarının hoşuna gitmeyebilir.

Yapılan her şeyin illa bir fayda sağlaması gerekmez; faydasına da bakmayın. Hayat Eflatun kitabı değil, anlamsız şeyler de yapabilirsiniz.

Zaten bunları biliyoruz da neyin zarar verip vermediği konusunda kesinlik yok. Size zarar veriyorsa başkalarına da zarar verir. Sizi rahatsız ediyorsa başkalarını da rahatsız eder.

İnsanların farklı durumları vardır. Bizi rahatsız etmeyen bir şey bir başkasını rahatsız edebilir. E napacağız o zaman. Ben size söyleyeyim, göğün mani olmasından bile rahatsız olan vardır.

Yaptığımız şeyin doğru olup olmadığını anlamak için yok şöyle olsun, yok böyle olsun, şuna uysun, buna uysun dersek doğruyu bulamayız. Kırmızıçizgimiz ne? Zarar vermesin. Bize ya da başkasına. Konuya böyle bakarsak işimiz kolaylaşır.

Her zarar vermeyen şey doğru mudur? Değildir ama bırak kalsın.

Zarar somut olacak; soyut zararları kontrol etmek mümkün değil. “İçsel olarak olumsuz etkilendim. Manevi anlamda mutluluk verdi” Zararı ölçeceğim, biçeceğim, tartacağım. Maneviyat sonra…

Boşa zaman geçirtiyormuş… Sana ne zamanım bol benim; ya da böyle seviyorum. İşleri aksatır; benim sorunum…

Ahlaki değilmiş… Ahlak kişiye göre değişir, bana göre ahlaki…

Zarar önemli ama. Yapacağınız şeyin görünür bir zararı varsa ya yapmayacak, illa da yapmanız gerekiyorsa zararı göze alacaksınız.

Yalnız zarar denen bu zıkkım yapmadan önce belli olmuyor. Bu durum belimizi büküyor. İyi dediğimiz şeyler bile zararlı sonuçlanabiliyor. Yine de doğrunun kriteri somut zarar, “ Şam tatlısı yiyeceksem Şam’a giderim”