Yarınları kayıp çocuklar

“Umudumuz çocuklar”, ” her şey çocuklarımız için” dedik… Çocukların çocuklara yaptığı vahşetle yıkıldık…  

Gençliğe adım attıkları günlerde suçla tanışan çocuklar. Geçmişlerini bilmiyorum belki de daha önce tanışmışlardı. Benim ilk aklıma gelen soru ”çocuklar bu şekilde bir vahşetin yapılabileceğini biliyorlardı?”… Cevap olarak aklıma gelen içlerinde benzer bir durumu yaşayan veya gören olabilir, diğerlerine anlatabilir ya da bu vahşetle ilgili yazıları okumuş olabilmeleri… 

Ergenliğe adımla doğan merak ve bilgisizlikle doğruyu yanlıştan ayırt edememe, yanlış yönlendirmeler… Aileler çocuklarıyla ne kadar ilgileniyor? Bu sorun sadece ülkemizin bir bölgesinin sorunu değil. Aileler tabu olarak gördükleri cinsel eğitimi çocuklarına vermeyince çocuklar da her duyduğunu, gördüğünü uygulamaya çalışabilir. Gizli olan, gizlenen her zaman ilgi çekendir.  

Çocuklarımızın arkadaşlarını tanıyor muyuz? Kimlerden neleri öğreniyorlar? Çocuklar artık bilgisayar başında ödev yapıyorlar… Araştırmaları bilgisayarda yapıyorlar. ” Bilgisayarlarımızda filtreleme var mı”. Bilmiyor olabiliriz fakat çocuklarımız için öğrenebiliriz. Onlara doğru bilgileri aktaracak sağlık sitelerini belki de bizlerin göstermesi gerek. Sorularına cevap veremiyorsak, doğru kişilerden, doğru yerlerden öğrenmesini sağlamamız lazım. 

Hepimiz üzülüyoruz… Üzülmek çözüm olmuyor iş işten geçtikten sonra… Çocuklar için çalışıyoruz, çabalıyoruz, sınavlarına, okullarına odaklanıyoruz… Ya çocukların yaşadıkları, duyguları, merakları, istekleri… Biraz da bu konuda kafa yormamız gerek… 

Son olmasını dildiğimiz olaylar son olmayacak biliyoruz fakat azalması için aileler, okullar, medya, sivil toplum örgütleri birlikte çalışıp çabalamalı… Çocuklarımız “yarınları kayıp çocuklar” olmasın…