Yaşam akıp gittikçe hayatın Sürprizlerine devam ...

Her geçen gün daha bir kararıyor etrafım daha bir gölgeler çogalıyor. Hesaplar yapmaya başlıyorum kendimce.  

Düzensizleşen hayatıma düzen kurmaya çalışıyorum. Ben yok olsam hiç olsam neler olurdu yaşadıgım ortamda, beş yaşındaki oğluma benden daha iyi kim bakar ? gözümden şerit gibi geçen insan yüzleri, en güzel bakan babaanne olur. İlk zamanlar alışamaz ama çok iyi bakılıp yetiştirilir biliyorum. Tamam oğluma bakılacak yer ayarlandı.  

Eşim, ben olmasam yeniden bir hayat kurar ve bir müddet sonra kendine uygun bir eşle yola devam eder ya da kafasına göre hayatın bir ucundan tutar, hayat onu nereye sürüklerse.  

Ruhum cehennemin kor ateşinde yanmış da artık hiç bir şey hissetmiyor...  

Bu altıncı ameliyatım doktorlar mı bana anlatamıyor ben mi derdimi söyleyemiyorum, her ameliyatta en iyisi yapıldı derken ışıgım gölgem yok oldukca, insanları seçemedikce, ilaçlarla bedenim şiştikce, bedenimin içindeki ruhumun sıkıştıgını hissediyorum. Özgür bırakın ruhumu bedenimden ayırın, özgür bırakın...  

Bazen ölümün yeniden doğmak olduğunu hissediyorum... bırakın yeniden doğayım bırakın yeniden yeni bir hayata başlayayım.  

Yıllar önce böyle bir ruhsal bunalımın içindeydim. Ben, ben miydim? Yoksa ben benlikden mi çıkmıştım? Yıllar önce en güzel gençlik yaşımda en güzel evlilik döneminde oğlumun en çok bana ihtiyaç duydugu zamanda ben ben miydim...  

Yaşadıgımız hayat bizi olgunlaştırırken bazen en dibe vurur... Hayatın bize sundugu deli süprizleri olur. Sanırım en delisini yaşadım ruhumun derinliklerinde, anlamadılar beni ya da anlamak işlerine gelmedi. En yakınım baktım en uzağım olmuş göz yaşlarımı silen tek el kendim olmuşum.. Ve hayat farkında olmadan beni ben yapmış... birde bakmışım ki eski ben gitmiş güçlü bir ben gelmişim .  

ve yıllar sonra içimdeki cehennemin kor ateşi yakmaz olmuş, yok olmuş gitmiş, zaman her şeyin ilacı olmuş zaman giderken geçliğimi de almış yanında götürmüş, mutsuzluklarda gitmiş, eş dost dedikler gitmiş, gitmiş gitmiş ve her şey bitmiş...  

...ve yıllar sonra benim yaşadıklarımı yaşayan gencecik bir bayanla konuşur buldum kendimi ve ona tek söyledigim en güzel teselliyi verdim kendimce ‘’sadece sen ben ya da başkaları degil bunları yaşayan, yeryüzü oluştuğundan beri birileri engelli olacak, birileri onlara destek, birileri köstek, birileri seni içine alacak, birileri dışlayacak, birileri seni anlayacak, birileri anlamayacak ya da işlerine gelmedigi için anlamayacak ve sen işte o zaman sen olacaksın benim ben oldugum gibi’’  

Yaşam akıp gittikce hayatın süprizleri bitmeyecek .  

Her yeni gün hepimize güzel süprizleri sunması dileğimle sevgiyle ...