Yaşamın anlamını din ile ifade edenler: Lütfen okuyunuz!

Üniversite yaşantıma değin Müslüman oluşumla ilgili hiçbir sorgulama yaşamadım kafamda, zira din ile korkutulmadan büyüdüm, aile içinde namaz kılanlar vardı ancak namaz sonrası başları ve de ufukları hep açıktı!

Oruç da tutanlar vardı, çocukken pek özensek de oruç bağlama yaptırırlardı: üç öğün ye, araları bağlar Allah derlerdi, çocukların gereksinim duyduğu besinlerden ve de dinden feragat etmeden bulunmuş ara bir yoldu!

Üniversite yıllarında sorgulamaya başlamıştım, dört kitabı da okuyup, tercihimi öyle yapmalıyım diyordum, lakin din konusuna zaman ayırana dek felsefe, siyaset, kariyer, aşk, iş, evlilik ve de çocuk öncelikli olarak yaşamımda yer almıştı; duamı eder, rahatlıkla yatar uyurdum hattı zatında… Kimseye kin tutmadım ki zaten, kimsenin malında gözüm de kalmadı…

Elimden gelen yardımı zaten hep yapardım ihtiyacı olanlara, anlatmak bile çirkindir bana göre!

Neyse… Ben ve inandığım Allah, Tanrı, Yaradan, adı her ne iseyse, O’nunla aramda saklı!

Elhamdülillah Müslümandım!

Son zamanlarda yaşamın anlamının yalnızca dinde, yani Müslümanlıkta olduğunu savunan ve her cümlesine, her düşüncesine Kuran’dan ayetler ile başlayanlar, lütfen şunu biliniz ki sizler bu dar açıdan bakarken ben gibileri sorgulamaya itiyorsunuz ve maalesef Müslümanlık sizler tarafından öyle bir kalıplaşmış normlar halinde ifade ve ifa ediliyor ki, kafası az buçuk çalışan, bakış açısı az biraz geniş olan her insan doğar doğmaz kendine biçilen dini sorguluyor!

Dinin sorgulanması kötü bir şey değildir elbette, kötü olan çarpıtmalardan dolayı dinin yanlış anlaşılması ve de yaşamın merkezi gibi sunulmasıdır; bu nedenle çok net söylüyorum ki: Allah, Tanrı, Yaradan, adı her ne iseyse, ismi beni ilgilendirmiyor, bir yüce güce inanıyorum ancak din ayrımına inanmıyorum! Bu meyanda Müslüman da değilim, Hıristiyan da! Ateist hiç değilim!... Bir adı vardır bu durumun, ama inanın araştırmadım, gerek de duymamaktayım hattı zatında, inancıma ille de bir isim bulmam gerektiğine de inanmıyorum!

İnsanlığımı yaşayabileyim yeter, yaşarken ölüme endekslenmenin bir anlamı olduğunu da şahsen düşünmüyorum!

Yaşamayı becerebilsek en azından, yaşarken insanlığımızı deneyimlesek, neden var olduğumuzu falan… Nasıl yaralı olabilirim, misal…

Baskılar iticidir her zaman, lütfen burasını atlamayın, ne adına ve neden din adına yaşamayı tercih edersiniz bilemiyorum ancak etkilemek isterken irrite etmektesiniz, benden söylemesi…

En çok da takıldığım bir konu var, yeri gelmişken söyleyeyim: Yok efendim yabancı bilmem kim Müslümanlığı tercih etmiş. Alkışlar ve de methiyelerle deklare ediliyor!

Bir Müslüman başka bir dini seçti diye öldürülüyor!

Hani dinde zorlama yoktu?

Bu nasıl bir adalettir ki, katılan bir kişi alkışlanıyorken, ayrılan öldürülüyor, bu anlamda kim bana şu anda yaşanan Müslümanlığın adil olduğunu söyleyebilir?

Oysa adalet değil midir dinin en önemli temellerinden biri, özgürlük?

Bir de kaç Müslüman’ı Müslümanlıktan soğuttuk diye bir hesap ve de kitap yapsanız keşke!

Kaç kişi vardır, bilemem, bir bildiğim var ki: şu haliyle Müslüman değilim ben! Allah, Tanrı, Yaradan, bir yüce güce inanıyorum, insanlığımı en iyi şekilde değerlendirmem gerektiğini biliyorum.

Utanmamam gerektiğini insan ve insanca dürtü ve duygularımdan…

Her insanın bu anlamda eşit olduğuna olan inancımla, merhamet ve şefkat duygularımla maddeden ziyade maneviyatın gerekliliğini bilerek… Olabildiğince yargılamadan…

Bu durumumun ille de bir isme, bir dine ait olmasını istemeden bildiğimce yaşamayı tercih ediyorum!

Bilginiz olsun, Müslümanlıktan beni sizler soğuttunuz!

Gülgün Karaoğlu

Temmuz,29/09