Yaşarken oluyor demek ki böyle şeyler..

Daha güzel günlerimiz de vardı elbet.

İnsanın anılarından kopup geliveren onca acılı haberler de yanısıra yaşanırdı....

Diyorum ki eskiden, ben hastanede yatarken, yıllardan 1979, saatlerden ziyaret saati iken;

Günlük gazeteyi tutarken eli titreyen ziyaretçim, ''biliyormusun bu gün ne oldu, Abdi İpekçi öldü'' derken....

Sevgiyle paylaşılan, ''aslanım benim ne güzel yazıyor ''denerek sabah kahvaltılarımızın baş misafiri oluveren

aileden olsa o kadar oluveren bir Abdi İpekçi,

kızının yürekten yanık ve dudaklarından kısılmış sesinden ağıtlarına karıştı işte.

Katiline ne mi oldu?....

Ne olsun canım, işte Papayı da vurmak istedi ama şansı yaver gitmedi, kader.....

Ha allah için içeride yattı, ağır abi ile gönüllerin kahramanı arası,

yarı deli-meczup, yarı kader mahkumu idare etti kendini.

Bak çok şükür çıktı bile.

Yarın belkide medyamızın kralı olur oncağız da, kimler öyle olmadı ki,

Esasında sıcak bakmamayı da biliriz ama, hayır demez kimsecikler oncaaza da....

Neden olmasın, yani bu neden olmasın?

Bizlerde bu engin gönül, bu hoşgörü ve kabul,

bu tarihe mal olmuş edep erkan bilirlik, bu masum terbiye, herkese allahın kuludur deme merhameti varken.

Ölen ölmüş nasılsa değil mi efendim. Allah kalanlarına sabır verir.

Yeter ki kalan sağlar yaşasınlar bu cennet memlekette.

Eğitimli yazarlar ölmüş ne gam.

Kimsenin Cumhuriyetin bekçisi Kuvva-i Milliye ruhuna halel gelsin istemeyiz, olur öyle bazen.

Verilen emek, dökülen kan beş para etmez olmuş, kalemler kırılıyormuş ... ne var canım bunda çok mu dert bize.

Herşey kendini yeniler olmuş, emeksiz, zahmetsiz, yakışıklı veya yakışıksız olup gideriz biz bize...

Mezarları başında anılanların bugün ve yarın da görevleri nasılsa belki bir gün öldürülüvermek.... Canı pahasına yinede

yaşamak!!!

Aileleri de gidiversinler, iki gözyaşı akıtıp dönsünler... Ama ne!!

Bize ne bunlardan. Analar evlatları vermedi mi kör kurşunlara......

Yazıp çiziverenler de onları korumak ve aydınlıklar adına, canlarına kıydırmış oluversinler....

Değil mi ama.....

Yazacağım, anlatacağım güzel aydınlığa gölgeler düşüyor....

Yok mu gözünü yummayacak insan diye bağırmamak lazım....

Devletin memuru değil adamı olmak da görünse bir gün ufukta hiç ama hiç susmadan söyleyeceğim iki kelimelik

bir cümlem var ama:

Yeter artık.