Yaşarken

YAŞARKEN

Bu yazıyı yazmak için kendimle mücadele ettim bir süre. Ben de düşündüklerimi yazsam mı; yoksa, sadece üzülerek olanları izlesem mi diye! İkincisi belki daha kolaydı ve ben bunu hep yapmıştım, bir çoğumuzun da yaptığı gibi. Ama bu kez çorbada benim de tuzum bulunsun istedim.

Bu ülke "Ben Türküm!" diyebilen herkese kucağını açmıştır. Ulu Önder Atatürk, "Ne Mutlu Türküm Diyene!" sözünü bize miras bırakırken, Türk olmanını gururunu taşıyan ve yaşayan herkesin Türk olduğunu vurgulamıştır. Ülkemiz bir medeniyetler mozayiğidir diye övünüyoruz. İşte bu mozaik bugün derin bir yara aldı. Hepimiz yaralandık. Çünkü biz ne kadar Türk isek, haince öldürülen gazeteci Hrant Dink de o kadar Türktür. Ben gazetelerde bazen ismine rastlar, açık söylemek gerekirse pek tanımazdım. İki gündür okuduklarım karşısında gerçekten çok üzüldüm. Böyle bir insanın kaybı karşısında kayıtsız kalmamalıyız.

Bu vatanın bağrından çıkmış bir yiğit, bir değerli insan, bir gazeteciydi vurulan. Hrant Dink için üzüldük evlerimizde, ıslandı gözlerimiz de yüreklerimiz gibi. Ailesinin acısı kadar derin olamaz yaşanan acı. Ateş düştüğü yeri yakar, derler. Ancak, bilsinler ki Türk milleti böyle kendini bilmez, şuursuz ve satılmış insanların her zaman karşısındadır.

Yerde yatan Hrant Dink'in ayakkabısındaki delik şimdi hepimizin ta kalbimize inen bir yara oldu. Biraz pişmanlık duyduk; onu daha iyi neden tanımadık, tanıtılmadı diye. Ne kadar vatansever olduğu şimdilerde ekrana sık sık yansıtılıyor; ancak biraz geç değil mi?

Tetiği çeken eller, o ayrı bir yara. Çünkü o da bu vatanın evladı ama aldatılmış, gözünü kan bürümüş, bir cani olmuş; gencecik bir cani. Bir pişmanlık daha yaşanıyor yüreğimizin bir yerinde. Bu gence niçin sahip olamadık, onu yanlışlarından uzaklaştırmanın bir yolu olmalıydı. Gerek ailesi, çevresi, öğretmenleri, basın, medya hepsi biraz sorumlu değil mi, hepimiz biraz sorumlu değilmiyiz?

Medya'da gösterilen mafya dizilerinin ne kadar reyting aldığı yazılıyor, söyleniyordu televizyonlarda. Övünüyor, belki iyi de para kazanıyorlardı bu dizilerden kimileri. Ama düşünülmesi gereken bazı gençlerin bunu örnek alıp almayacağı olmalıydı. Çünkü toplumda işsizlik, hoşgörüsüzlük çığ gibi büyümekte. Böyle acıların bir daha yaşanmaması dileğiyle.