Yavaşlamam lazım

Ne zaman kendi kendime “Sakin ol” demeye başlasam bir koşturmacanın ortasında buluyorum kendimi. Sürekli bir telaş ve acele içinde kaptırıp giderken birden yolun sonundaki şelalenin sesini duyuyorum ve “yavaşla” diyorum kendime.

İşyerinde neredeyse onlarca irili ufaklı proje ile boğuşurken her tamamlanan iş yeni birtakım işleri getiriyor yada her eni iş yeni problme ve sıkıntıları doğuruyor. Zamanında yada bir an önce yapabilmek için var gücümle işleri tamamlamaya ve bitirmeye çalışıyorum.

Haftasonu gezmeye giderken bir yerlere kendimi arabada gaz pedalına yüklenmiş buluyorum. Sanki ralli sürücüsüyüm, kazanmam gereken bir yarıştayım gibi.

Yemek yiyoruz, daha herkes masaya oturmadan bitmiş boş tabağımla buluyorum kendimi baş başa. Hızlı yersen kilo alırsın diyorlar, alıyorum gerçekten.

Supermarket’e gidiyorum sanki yazar kasaya ilk varana ödül vereceklermiş gibi kendimi nefes nefese yazar kasanın başında buluyorum.

Ne zaman evden çıkacak olsak, eşimin oflamalarını duyuyorum çünkü yine “hadi hadi hadi” demişim farkında olmadan.

Neden böyle herşeyde ve her konuda aceleci, hızlı ve canı tezim bilmiyorum. Bu yüzden tutacağım ümidiyle bazı sözler vermeye çalışıyorum kendime;

Henüz yapamıyorum ama mutlaka “yavaşlayacağım” Sadece mevcut fren teknolojileri bende işe yaramıyor. Bütün kafamı boşaltıp düşüncelere dalacağım zamanlar yaratacağım kendime. Ve zamanı unutturacağım belkide beynime. İşte o zaman hızlı yaşayıp genç ölenlerden olmayacağım. Bu telaş ve kargaşa içerisinde ne kendini nede çevresinekileri ihmal edenlerden olmayacağım. Daha herşeyi hayal etmediğimi düşüneceğim.Herşeyi dinleyeceğim. Belki her ağıza kulak olmayacağım ama tüm duymadıklarımı duymaya çalışacağım.Bir kuş yada at ile empati yapmaya çalışacağım. Dikkat etmediğim, görmezden geldiğim, değer vermediğim şeylere konsantre olacağım. Yaşadığım şeylerden daha fazla nasıl ders alabileceğimi düşüneceğim.Gazetede bir haberi okurken o haberi yazanı, o haberi yayınlatanı, haberde bahsi geçeni ve bu haberi okuyanları düşüneceğim. Bana neyi düşündürtmeye çalıştıklarını ve bunu neden yaptıklarını düşüneceğim.Karşı olduğum ve red ettiğim şeyleri tekrar değerlendireceğim.Kendimi uzaktan izleyeceğim. Kendimi üzmemek, provoke etmemek için elimden geleni yapacağım.Egom beni alkışladığında kibirimi içime kitleyeceğim.

Ben böyle yazılar yazmam ama bu sefer elim bu kelimelere gitti, bunları yazdırdı bana.