Yavrum LÜFER!!!

Kim ne derse desin, balığın kralı LÜFER... YAVRUM LÜFER!!!

Balıkçı tezgahlarının narin çiçeği... Denizin kaplanı, iyilerin dostu, kötülerin baş belası, mangalların nazlı kuzusu, Hacı Bekir'in lokumu LÜFER!... Yanaklarını yerim senin LÜFER!.. Beynini yerim!

Haşmetini, her ne kadar yakında ancak kuyumcu vitrinlerinde görecek olsak ta, hali hazırda uskumruzadeler gibi kökü kurumuş değil hiç olmazsa, hala var olmaya devam ediyor deryanın bu haşin canavarı.

10 cm.e kadar DEFNE YAPRAĞI, 10-18 cm. arası ÇİNAKOP, 18-25 cm. arası SARIKANAT adıyla lüferin 35 cm.den büyüklerine de KOFANA denmekte. Ben şahsen kendi gözünle 50 cm. civarında olan kofanalar gördüm ama daha büyüklerini görmüş olanlar da rivayet olmuştur. Kimileri bunu SIRTIKARA olarak adlandırıyor. İskenderun civarında rastlanıyor ve lezzet bakımından pek makbul değilmiş, ben yemedim, bilmiyorum.

Lüferin sırtı menevişli, koyu mavi yeşildir. Yanlara doğru bu renk açılarak kurşuniye ve karında beyaza döner, yüzgeçleri sarımtıraktır. Güçlü çenesi ve keskin dişleriyle çok yırtıcı bir balık olan lüfer; hamsi, istavrit, kolyos, uskumru, sardalye gibi sürü halinde gezen balıklara bilhassa musallat olsa da, beslenme güdüsüyle dişine uygun bulduğu her balığa saldırmakta bir an bile tereddüt etmez.

Yazı Karadeniz'de geçiren lüferler eylül ortalarında Boğaz'dan, Marmara'ya geçmeye başlar. Bir bölümü Çanakkale Boğazı'nı da geçerek Ege'ye kışlar. Yağlanmış olan lüferin en lezzetli zamanı bu dönemdir. Mayısta tekrar Karadeniz'e göç eden lüfer, yağını kaybettiğinden lezzeti azalır.

Bu kadar ilmi açıklamadan sonra lafı fazla uzatmak istemiyorum. Kardeşim bak! "Lüfer yedim" demek istiyorsan n'apıcak mışın? Eylül sonlarını bekleyecekmişsin. "Neymiş?" deme, eylülü ekimi bekle. Balığın kralını ye. Uydurabiliyorsan uydur bir hanende ve ince bir saz... "TAZE BALIĞA LİMON SIKILMAZ!"