YENİ BİR GÜN....

Hayatın, çok da fazla üzmediği çocuklarından biriyim belki de...

Mamafih her zaman da sırtımı sıvazlamadı.

Her zaman da başımı okşamadı...

Başımı koyduğum yerde izler de kaldı.

Yıldızların, gözümün önünde tek tek söndüğü zamanlar da oldu...

Daima inandığım,

Eskilerin dediği; "Kapılar kapanırken, başka kapılar açılır."

'"Her karanlık sabaha varır,

Her karanlık aydınlığa.

Yeter ki umudunu kırma!"

Umut, her güne yeni bir gün saklayan,

yaramaz bir oğlan çocuğu...

Yeni bir gün;

Bir çocuğun gözlerinden süzülen,

Ve dudaklarına değen yaşların

O kekremsi tadı aldığı ilk andır!

Her akşam, kapıda sevinçle karşılanan ve

Eve her akşam eli boş dönen bir babanın, yarına ertelettiği umuttur.

Çaresiz bir hastanın, iyileşme umudunu,

Ertesi güne saklamasıdır.

Yeni doğan bir bebeğin dünyaya haykırmasıdır yeni bir gün.

Bir askerin sağsalim evine dönebilmesi,

Bir annenin evladına kavuştuğu andır, yeni bir gün.

Bir annenin,

Ya da bir babanın,

Çocuğuna yaktığı ağıttır yeni bir gün!

"Ve gönül Tanrısına der ki:
- Pervam yok verdiğin elemden;
Her mihnet kabulüm,

Yeter ki
Gün eksilmesin penceremden!"

*C.Sıtkı Tarancı