Yeni Bir Yaşam

 Dünkü yazımı okuyanlar iki hafta önce 52 yıllık hayat arkadaşımın beni aniden bırakıp uzun ve geri dönülmez bir yolculuğa çıktığını hatırlayacaklar.

 Bu uzun yolculuğa çıkanların geride bıraktıkları, bu olayın  üzerinden bir süre geçince ben bundan sonra ne yapacağım kaygısına kapılıyorlar.Yarım asırdır bir arada yaşamak, kararları beraber vermek, acıları, mutlulukları birlikte paylaşmak,günlük işleri bile beraber kotarmak ,sonunda bütün bunlarla yalnız kalmak, hiç te kolay değil.

 İşte ben de bütün bu düşüncelerin içinde buldum birden kendimi. Aslında bana kalsa hiç düşünmez hemen kaçar gider, başka bir ülkeye sığınırdım. Burcu hemen gel ve burada iki küçük bıcırla acını soğutursun dedi ama .Biliyorum ki Burcu'nun evine gitsem acım sıcakken ,koltuğun köşesinde oturur durumda eşimi göreceğim. Koltukta oturur telefonundan ülkem haberlerini okurken.

 Etrafımda beni çok seven kişiler bir çok proje ürettiler benim gelecek günlerim için.Oysa ben çok yorgundum ve hiç bir projeyi kabul edebilecek durumda değildim.

 Çok komik olacak ama bir süre önce başrollerinde Demet Akbağ ve Yetkin Dikinciler'in  oynadıkları Nadide Hayat isimli  film geliyordu aklıma çevremdeki kişiler konuşurken. Gülmemek için kendimi zor tutuyordum.O filmde de eşini kaybeden bir hanıma çocukları ve çevresindeki aile efradı bir sürü proje sunuyordu ve Hanım bunların hiçbiriini kabul etmeyerek Ünlversitede yarım bıraktığı eğitimine devam etmeyi seçiyordu.

 Ben de sürekli yaşayacağım bir şehir seçmek yerine bir kaç şehirde birden yaşamayı düşündüm ilk zamanlarda. izmir, Bodrum, Avşa, İstanbul ve A.B.D .

 Bir kaç ay İzmir'de, biraz Bodrum'da, biraz Avşa'da ve bir süre A.B.D de. Tabii yaş 73.Ne kadar bir süre dayanabilirim bu yolculuk temposuna bilmiyorum. Ama bütün bu yerlerde dostlarım, sevdiklerim var.

 Ebru bana evine yakın çok şık bir ev buldu. Daha doğrusu ev ilk hali ile pek şık değildi ama boyacı, kapıcı, parkecı derken şık olacak tahmınımce. Yeni bir evde , eşimin anılarının olmadığı bir mekanda, yeni perdeler, yeni eşyalarla bezenmış bır yuva bana iyi bir sığınak olacak sanırım. Ama benim karakterim sürekli aynı mekanda oturmaya ğek uygun değil. Bir kaç ay sonra kaçıp A.B.D ye, bazen Bodrum'a , hava ısınınca da Avşa'ya kaçmak  niyetim.

 Nereye kaçarsam kaçayım kafamı da beraberim de götüreceğim için anılarım da benimle olacak.

 Ama ben şairin dediği gibi

 Kamıldır o insan ki yaşar hatıralarla,

 Bir başka kerem beklemez  artık gelecekten

 diye düşünmeyeceğim.

 İlerki günler için planlar yaptım.

İlk olarak yarım bıraktığım kitaplarımı tamamlayacağım.Her ne kadar ülkem en fazla kitap basılan, buna karşılık en az kitap okunan ülke olsa da. Ben yazacağım.............