Yeni blog dizimiz "Çingen Rabiş" [4]

Bölüm IV

Bu bölümünde yer alan blog yazarları. ( Özet veremiyoruz lütfen ilk üç bölüme göz atınız)

Kocuman çocuk.............................. Özgün Kaplama-Tasarım
Şeyh Garip.....................................Ezgin BABÜR-İ
Çeşnicibaşı.....................................Sabit DURAN
Fasıl Heyeti Şefi..............................Betül İŞKENİŞ

.... Çingen Rabiş hangi sokakta kalaycılık yapıyor da çoktandır sesi soluğu çıkmıyor diyebilirsiniz? Rabiş'in saray dışında "kocuman çocuklar" dan Özgün'le uğraştığı yetmezmiş gibi, küçük şehzadenin kavuk giyme töreninde, enformasyon ve animasyondan sorumlu Tertip Komitesinde görevli olduğunu derim ancak size. Şimdilik vaziyet büyleyken büüyle!

....Şehzade Ahmet'in tahta geçişi şerefine ülkenin her bir yanında ve dış temsilciliklerde şenlikler düzenlenir. "Cülus Bahşişi" olarak gecekondulara birer kat çıkma izni; ilgilenen herkese "bardakta taze mısır bayii" liği; ilgisiz bakar körlere de ekmek arası ciğer tava ve çaputtan oyuncaklar dağıtılır.

…. Şef Betül Hanım idaresinde ki Çukurova Eyaleti musık-i cemiyetinin fasıl dinletisinden sonra, XXVII. Ahmet unvanıyla tahta geçen Şehzade adına düzenlenen kaside yarışmasında 3000 akçelik ödüle Şeyh Garip'in aşağıdaki şiir'i* layık görülür.

Düşman ne denlü saht ise de şad ol ey sultanım.
Diyacahsınki niye işte ele...
Seng üzre gösterir zer-i kamil ayarını,
Sonra, işte eyle...

Ahşam olir,
Lala gelir,
Paşa gelir,
Bir seni göremirem.
Harem Ağası beni gapınıza goymiyir.
Diyacahsınki niye işte ele.

Geceleri hep Harem kapısına bahirem
Pencerede bir pişik oturir
Her şey senin değilmidir ki zaten?
Nere gidirsen diyirem, gaybolirsen
Diyacahsın ki niye işte ele.

Sabah olir, güneş dogir,
Erüşüp bahara bülbül yenilendi sohbet-i gül
Sanki gül hazin..sünbül perişan..bağ-zarın şevki yok,
Ah lakin ne zarar,
Can ver ona vermediysen derman
Diyacahsınki niye? İşte ele...

….Ama XXVII. Ahmet bu şiir’in benimle ne alakası var diye sormayı bile aklına getirmez. Çocuk işte!!!

.... İhtişam ve gösteriş için garip gureba (!) adına tam takır boşaltılan hazineye, iki gemi dolusu yumurta ve un akıtılır ama dolmaz. Peşinden 400.000 ton mısır takviyesi yapılır yine yetmez. Çıkış yolu olarak ülkeye yabancı sermaye davet edilir.

…. Gelenler hem nazlı ve aşırı gazlıdır. Öyle ki; Japon heyetinin yemekte suşi ısrarı ile çıkan kriz, çeşnicibaşı Sabit usta’ nın hazırladığı lazişi hamsi buğulama ile bertaraf edilerek, kendilerine boğazın altını üstüne getirme yetkisi verilir.

....Mühr-i Hümayunu elinde bulunduran Lala Mustafa Paşa ise, çocuk padişahın hem hamisi hem vasisi hem de emicesi gibidir artık. İmparatorluğun en güçlü kişisi haline gelen Lala'yı, başta HasHüs Paşa olmak üzere Kızlar ağası, Harem ağası, Beylerbeyi ve saray çevresinde bağrışmaları yasaklanan zerzevatçılar çekemez olmuşlardır.

....Rumeli seferleri sırasında elde ettiği ganimet ve sağmalarla büyük servet sahibi olan HasHüs paşa, el altından yeniçerileri ve Sipahileri iyice şımartır. Organik ürünlerle besiye çekilen bu zevat, başkaldırmaktan huşu duydukları isyan için artık bir işaret beklemektedir.

....At Meydanına toplanan asiler, cülus bahşişinin azlığını bahane ederek zorbalığa başlar. HasHüs Paşa'nın affını ve de Sadrazamlığını isterüz deyü deyü bağrışırlar. Şeyhülislam ve Kazasker'in çabalarına, Çingen Rabiş'in tüm bağırıp çağırmalarına rağmen orta sarayda hazine dairesini yakarak baş kaldırırlar.

....Hazine dairesindeki yangını söndürmeye gelen tulumbacılar beşi bir yerde, altısı iki yerde, yedisi nerde diye çil çil altın avına çıkınca, orta saray ve sarayın ortasında kalan zevatın ortalığı saran çığlıkları, ortaya konan Bizans oyununun orta oyununa göre ne kadar acımasız olduğunu ortaya koyan bir ibret vesikası değilmidir?

...........................................................Tabi ki bu yangın her şeyin sonu değildir. Her son yeni bir başlangıçtır...