Yeni evleneceklere tevsiyeler...

Evliliğimin 10. yılına ithafen;

Herkes bir sevgililer günüdür koşturup durdu. Hediyeler alındı, verildi...

Sevginin bir güne sığdırılıp kalıplaştırılma çabasını yanlış bulurken şimdi birde tek taş modası çıktı. İnsanları akılsız yerine koyan sloganlar dolaşıp duruyor. “Senin için şu kadarcık değerim yok mu?” Diye de altı çiziliyor. Değer, o kadarcık şeyin maddi ağırlığıyla nasıl ölçülecekse...

Neyse gelelim asıl konumuza... Herkesin 14 Şubat koşturmacasına benim 15 Şubat koşturmacam denk gelir her yıl. Ama bu yıl çok daha önemli çünkü evliliğimin 10. senesi bitti...

Çok düşündüm bu yazıyı yazmalı mıyım, yazmamalı mıyım diye... Ama hafta içi rahatsızlığımdan dolayı hiçbir hazırlık içine giremedim. En azından bu özel günün ilanıaşkını yapmalıyım dedim.

Belki evleneceklere, evlenmek isteyip de cesaret edemeyenlere ya da evlenmek istemeyenlere mutlu evliliğin olabileceğini anlatmış olurum düşüncesiyle de dokundum klavyemin tuşlarına...

Şimdiii;

İnsan ömrü evrelerden oluşur:

1. evrede doğar, büyürüz(baba evi), 2. evrede ayaklarımız yere basar, evleniriz ( koca evi), 3. evre çocuğumuz olur, onunla yatar onunla kalkarız( kaygı endişe evi), 4. evrede yaşam sonlanır, ölürüz (ebedi istirahat evi).

2. evreden bahsetmek istiyorum ben, koca evinden;

Evlilik her insan için mutluluğun kapısının anahtarı sayılmasa da amaç hep aynı olur. Mutlu olmak. Nedir mutluk diye düşünmek lazım? Ya da istediğimiz şeyin anlamını bilmek.

Özverili olmadan, özverili olunmasını bekleriz, kendi fikirlerimiz vardır ve illa olmasını istediğimiz isteklerimiz, karşımızdakinin de istekleri olabileceğini önemsemeden. Oysa birken iki kolay olunmuyor. Birden bire çoğalınmıyor. İşte bizim sırrımız sanırım bu.

İki sene evvel eşime evlilik yıl dönümümüzde yazdığım yazıdan şu cümleyi;

Biz SENİ SEVİYORUM kelimesinin gönüllerdeki mana bütünlüğünü koruyanlardanız. Anlamını yitirmesine sebep olanlardan değil... Onu bir güne sığdırıp isim takanlar, kalple-gülle simgeleştirip küçülttüklerini bizim gibi tek tokmak kapıları aralarken öğrenecekler...

Ve bir doğum gününde yazdığım teşekkür nameyi;

Tanıdığım günden bugüne iyi ve kötü günlerimin muhteşem adamı, seni seçmek hayatımın en doğru kararı ve bu kararı vermeme sebep olan şans meleğine teşekkürler...

Yine seni dünyaya getirip, büyüten anne(ne, me) teşekkürler...

Ve bana bu denli değer verip, kendini sevmemin, kendimi sevdirmenin yatırımını yaptıran, her geçen gün katlanarak çoğalmasına neden olan, gönlümün yıkılmaz çınarı asıl sana sonsuz teşekkürler...

Ekleyerek bitirmek istiyorum.

Benim bu güne kadar mutlulukla, huzurla ve saygı-sevgiyle devam eden evliliğimin darısı, yuva kurmayı düşünen-düşünmeyen herkesin başına:))