Yeşil ve mavinin kucaklaşması

Bu yazıya başlayıp Karadeniz şöyle güzel demek yetersiz kalır. En iyisi bir fıkra ile bağlayalım biz işi.

Tanrı kullarını cennete ve cehenneme diye seçerek gönderiyormuş.

Melekler her bir insanı getirdiğinde Tanrı soruyor nerelisin diye? Ona göre kimin Cennete veya Cehenneme gideceğine karar veriyormuş.

Kavurucu sıcaktan yanmış Çukurovalı biri belirmiş kara kuru. Korkmuş, şalgam suyu ile rakı’yı götürdüğü çok olmuş dünyada, titriyor Tanrı’yı karşısında görünce.

Tanrı sorar ;

-Nerelisin? Diye.

-Adanalı der bizimki duyulur duyulmaz bir sesle.

Tanrı;

-Atın bunu cennete !der. Adanalı sevinir koşarak Cennetin yolunu tutar.

Yine başka biri belirir az günahkâr değildir. Din adamı kisvesi altında canına okumuştur insanların. Gizli, gizli alem yapmıştır. Dünya nimetlerinden sonuna kadar yararlanmıştır.

Sorar yine Tanrı;

-Nerelisin diye ?

Konyalı cevap verir ödü kopmuş bir şekilde.

-Konyalı.

-Atın bunu cennete der Tanrı. Konyalı şaşkın, sevinçten ağlayarak götürülür Cennete .

Karadenizli Temel’in önce burnu görülse de Cennete gideceğinden emin bir şekilde gelir huzur’a.

Tanrı sorar;

-Nerelisin ?

-Giresun.

-Atın bunu cehenneme, Cennette yaşamış ömür boyu ! Der Tanrı.