Yetişkin insanların ağlamasını mantıklı bulmuyorum

Çocuk ağlar çünkü ağlamak onda kendini ifade etme şekli. Peki, büyükler niye ağlar? Gerekçe olarak gösterilen acı ve üzüntü mantıklı bir neden olarak durmuyor. Üzgün olmak ve nedenler çözümler üzerinde düşünmek sonra.

Yok canım, ağlamak hiç normal gelmiyor bana; kendini kontrol edememenin şekillerinden biri; kişide eksiklik ya da zayıflık göstergesi olarak değerlendirilmeli.

Acılı ve üzüntülü hallerimizi ağlamadan atlatamaz mıyız; hoş bir görüntü değil, kederimizi daha da artırıyor üstelik mantıklı tepki sessiz durmak.

Elimizde olmadan ağlıyormuşuz; ağlamak isterseniz ağlarsınız! Tabi bu arada “ağlama” kavramının içine ağlamanın gerekli olduğu, iyi bir şey olduğu, gözyaşının gözlere fayda sağladığı, insan olanın ağlayabildiği gibi mantıklı mantıksız şeyler de sıkıştırılıyor.

Keza ağlamak biraz kaçak güreşmek, üzerine sorumluluk almamak, boş vermek gibi anlamlar da içeriyor. Ağlayarak içimizdekileri atıyormuşuz, sakinleşiyor rahatlıyormuşuz; ağlamak deşarj olmakmış. Bence ağlayarak üzüntüden kurtulamıyoruz da hadi kurtulduk diyelim niye kurtulmaya çalışıyoruz ki olan olmuş zaten, acısıyla birlikte yaşamak daha anlamlı değil mi; hem sonrası için uyarıcı olur, acıdan kaçılmıyor içinde tüketinceye kadar onu yaşayacaksın.

Ağlamak bu anlamda kolaycılık ya da kendini kandırma. İnsanlar üzüldüğümüzü anlasın diye sanki, biraz da mecburmuşçasına. Tabi bu arada ağlayanlar bir yana ağlatanları da unutmamak lazım.

Kadınların ağlaması daha bir mantıklı görülüyor oysa bu işin kadını erkeği yok, sonuçta kadına da yakışmıyor ağlamak; hüzünlü bakışlar daha anlamlı duruyor.