Ramazana özgü durumların yaşanması normal de ülkenin oruç atmosferine sokulması doğru değil

Süslenen camiler, daha bir huşu ile okunan ezanlar, teravihler, ramazan eğlenceleri… Hepsi hepsi Müslüman bir ülkede normal. Müminlerin ilahi coşkusu da anlaşılır.

Yine de sanki bütün bunları aşan bir durum var gibi; her şey ama her şey oruç ibadetiyle doğan maneviyat ortamında bu ilahi duyguyu kendisi yaşamak yerine cümle âleme yaşatalım anlayışı üzerine kurulu.

Dinin gönüllere yerleşmesi hâkimiyetinden daha önemli bence. Sokaklardan taşan iftarlar, belki bazı yerlerde davullu sahurlar, orucun sinirleri bozduğu akşam saatlerinde üzerimize üzerimize sürülen arabalar, tutmayanlara olumsuz gözle bakılması gibi haller İslam’ın hoşgörüsüyle bağdaşmıyor.

Orucu niyet eden tutar, herkes tutmaz; bu anlamda insanlar oruç tutmaya mecburmuş gibi davranmak doğru değil. Bu arada oruç tutmayanların da tutanlara karşı saygılı olmadıklarını görüyoruz maalesef.

Türkiye’nin yarısı tutuyor yarısı tutmuyorsa ülkenin tamamı oruç atmosferi içine sokulamaz. Karşı olan tam karşı, taraf olan aşırı taraf durumları hoş değil. Sonuçta Arabistan’da yaşamıyoruz; sevgi ve hoşgörü ortamında ve geniş bir özgürlük içinde, kimse kimseden rahatsız olmadan ibadetini yapanlara saygı da göstererek herkes normal yaşantısına devam eder.

Din gösterişi sevmez, yani bir ramazan trendi yaratmak gerekli mi bilmiyorum. Bazı insanlarımızın dini hassasiyetleri fazla olabilir, duygularını yüksek yaşarlar; bunları da anlamak mümkün. Ama sanki Ramazan gelince toplumda bir gerginlik hali oluşuyor. İşte bu halin yarattığı hava inanan ve bu yüzden yüreği manevi duygularla dolu insanlarımız gibi hassasiyeti olmayanları rahatsız edebilir.