YİNE DE...

Umutsuzluk, gaddarca söndürürken zamanı,

Uğuldayan gece iner ve iştahla yutar akşamı…

Uzaklık tüm dilekleri doğurur, bir kadın gibi…

Ellerin uzanmadığı boşluklara yuvarlanırsın,

belirsizliğe sürünen çürük yakarışların ile…

Göğün yere her yıkılışında ürkmemelisin!

Sessiz ol, korkutma o geciken dakikaları,

uykuya inmek için hazırlan, en aşağılara,

solgun dualarını da yitireceğin uçurumlara…

Önce yaşamın ışığını söndürmek gerek…

Ve bir sabah şeytan mor çizmelerini giyerken…

zincirlenmiş sevdalarına bedellerini ödetir,

aşkın kör zindanlarında beklemenin…

Ama yine de;

gün ışığından bir yol olmalı,

güneşi saçlarına eklemenin… / Levent Üsküdarlı