Yoksa eğitiyor muyuz?

"Çocuklara kıymayın efendiler" diyordu büyük şair.

Başka bir şairimiz  "Hiç bir şeyden çekmedi dünyada/Nasırdan çektiği kadar."  diyordu.

Çocuklarımız okuldan çektiklerini başka bir şeyden çektiler mi acaba? Peki ne çektiler, ne çekiyorlar? Kimine göre erken kalkmak, kimine göre 5-6 saat okuma yazma çalışması, kimine göre ödevler, kimine göre ağır çantalar, kimine göre yetersiz teneffüs süresi hepsi doğru. Hepsini yaşıyor birçok öğrencimiz. Ama bunların bileşkesi nedir? Bozuk kişilik bozuk kişilik gelişimi'nden başka verebileceğimiz yanıtımız yok sanırım.

Yok kesinlikle aralık ayından önce okuma yazma çalışması başlamayacak, yok oyun oynayacaklar, yok okulu sevdireceğiz derken dönem sonu geldi, bir yanımız tüm harfleri bitirmiş SBS'ye hazırlanıyor nerdeyse. Bir yanımız ortalarında sürecin.

Kabaca bir hesapla 29 harfin bitirilmesi 29 işgünü demek. Ki bu da ancak öğrencilerin kampa alınmasıyla mümkün. Neyse maçın son dakikikaları yapılan şuursuz ataklar sonucu maçı berabere getirdik.

Öylesine şuursuz ataklar ki, ne çocuk farkında, ne de sistem.

Yapılan bu cilalı işlerin çocuktaki görüntüsü, yansıması ne olacak acaba? Çocuklara kıymayalım.

Nasıl bitiriyordu Orhan Veli şiirinin 1. bölümünü "Yazık oldu Süleyman Efendiye"

Necati DEMİREL