Yoksun

Size iyi bir haberim var. Aslında ben yokmuşum. Hayali bir kişilikmişim. Bunu ilk duyduğumda sevindim. Ama bir süre sonra nedense olmamak zoruma gitti. Çevremde çok sevdiğim bi sürü şizofren değil de salağın biri tarafından yok sayılmak insanı kırıyor bence.

Petoya ilk günlerde olmamanın keyfini çıkardık hatta ben cılkını çıkardım nasılsa yokum istediğimi yiyeyim dedim kilo aldım. Yokluğunda böyle zararları oluyor aslında. Ah ah diyerek yazıma kaldığım yerden devam ediyorum. Oldum olasi şizoid halleri severim. Belkide gerçekten ben vardım ama Peto yoktu. O kadar yalnız kalmış onu zihnimden yaratmıştım. (Allah için iyi de yapmışım eğer öyleyse). Belkide matrix gerçekti biz yalandık bize yüklenmiş hayatları yaşıyorduk. Ama bakın burada kısa kısa itirazlarım olucak. Madem yüklüyorsun neden bir Angalina Joline falan niye yüklemiyosunda gariban bir hatun yapıyorsun beni yaaa kırgınım isyanlardayım. O derece yani. Biz yaklaşık bir hafta bu geyikle epey malzeme çıkardık güldük ama baktık olmuyor bakmadık.

Hafta sonu benim için değişik deneyimler oldu nasıl küt nasıl kırılgan olduğumu kendime aptalca duvarlar ördüğümü falan gördüm. En çok sevdiğim,  bazı yanlarımı kırmaya başladı. Üzücü değil zaman alıcı bir sürece başladım. Kişisel gelişim mutlaka gerekli, insan her tartışmadan sinir stresle ayrılmak zorunda değil, gelişim kaydedebilir dönüşüm sağlayabilirmiş. Öğreniyoruz işte bizde yaşadıkça öğrenen bir nesiliz ne yapalım yani. Misal insan duygusunu açıklayabilmeli yook cool olucaam yok imada bulunacaam derseniz benim gibi algı fukaraları anlamaz. Ben ve benim gibi insanlara net olucaan kardeşim. Ben müneccim cinsi kadınlardan değilim yeminle karşımdaki bir şey desin, 'yok aslında bunu demeye çalıştı falan' demem ilk ne anladıysam odur.

Bir de insanda mimik severim yaa konuşurken dudakları bilem oynamayan biri ne anlatıyor dinlemem. Yahu insan azıcık gülümser, dudak büker, gözlerini belertir ne biliim işte kaşı gözü oynar ki bende ilgimi kaybetmeden dinleyim de mi yaa.

Yeri falan gelmedi amma ben yinede bir konuya değineceğim isteyen okumuyı terkedebilir. Havalar ısındı ben de çalışma isteği falan kalmadı (gerçi öyle bir isteğim hiç olmadı ama mevzuu bu değil) işe gitmek resmi olarak işkence halini geldi. Diyorum ki bu da bir nevi işkenceye girer ben insan hakları mahkemesine baş vursam çok mu abartmış olurum. Tembel teneke denmesinden bıktım çalışmayı sevmeyen gezip tozmayı tercih eden kişilik olarak anılmak istiyorum duyurulur.