Yolcu 23 - Sebastian Fitzek

Kapalı alanlarda geçen ya da bir bölgede kısılıp kalan insanların çözüm üretmeye çalıştıkları, içinde gizem ve korku ögelerini barındıran, roman ya da filmlere bayılırım.

 

Bu türe uygun filmlere örnek olarak mesela küp serisini gösterebilirim. Keza roman olaraktan aklıma ilk gelenler, Stephen King’in Sadisti veya Dean Koontz’un Kükreyen Mağara kitapları olabilir.

 

Okuduğum bu romanda kapalı bir alanda geçiyor, fakat bu alan alışılagelmişin dışında, biraz farklı. Konun geçtiği ortam, üç stadyumdan daha büyük bir yolcu gemisi.

 

Yolcu gemileri açık denizlerde intihar için elverişlidir, çocuklar için tehlikelidir, anne - babalar çocuklarını kaybederlerse bulmaları kolay olmaz, çünkü yaklaşık on bine yakın insanı taşıyan bu tip transatlantikler adeta yüzen bir yerleşim yeri gibidir.

 

Tam da bahsettiğimiz gibi, Fitzek bu romandaki konu çizgisini, kocaman bir gemideki kaybolma vakaları üzerine şekillendirmiş. Gemi içindeki iç içe olaylar, yolculara açık olmayan bölümlerdeki kovalamaca ve insan değerinin hiçe sayılması, ticari kaygılarını ön plana çıkaran gemi sahibinin tutumu değinilen başlıca unsurlar olmuş.

 

Yazarın dili akıcı, betimlemeleri başarılı ve karşılıklı konuşmalar anlaşılır. İlk başlarda konu birkaç farklı olay üzerinden yürüse de sonradan tek çizgide toplanıp taşlar yerine oturuyor.

 

Daha önce Fitzek’in Terapi isimli kitabını da burada incelemiş ve çok beğenmiştim. İkinci okuduğum bu kitabını da beğendim. Demek ki diğer kitaplarına da şans tanımak gerekiyor.