Yurdumdan türkülü kareler

Oy ! Göresim geldi.

Suna boylu Ali’m seni,

Dumanlı, dumanlı oy bizim eller,

Oturup ağlasam, oturup ağlasam

Delidir derler,

Dumanlı, dumanlı oy bizim eller,

Oturup ağlasam delidir derler.

Bizim elin yiğitleri bol olur

Çalar davulları dizgin dol’olur

ÖLÜM bizim için tozlu yol olur.

***

Hastane önünde annem incir ağacı

Doktor bulamadı bana annem ilacı

Baştabib geliyor zehirden acı

Garip kaldım yüreğime dert oldu

Annem dert oldu.

Mezarımı kazın, bayıra düze

Annem oy düze

Yönünü çevirin sıladan yüze

Annem oy yüze

BENDEN SELAM EDİN  SEVDİĞİNİZE…

Başına koysun karalar bağlasın,

Annem bağlasın,

Kendi vatanımda boynu bükük kaldım

Annem boynu bükük kaldın.

Bize kimler ağlasın ?

Analar ağlasın, gözyaşları hiç durmasın.. Analar hep ağlasın. Ölen evlatlar sizin olsaydı, siz de ağlar mıydınız evladınız için? Deli derler mi bize oturup ağlasak? Evet, derler! Bir kamu malı için ağlarlar da sizin evladınız için ağlamazlar. Dilerim Rabbimden onların canı sizinkinden bin beter yansın. Bu dünya ölümlü dünya, sorulsun hesabı tüm vicdansızlıkların! Bugün bana, yarın sana! Allah hepinizi evlat acısı ile sınarsa anlarsınız her şeyin yalan olduğunu, tek ölümün gerçek olduğunu. Cebren acı gerçekle tanıştırdığınız gencecik evlatlarımızın ‘Ah’ları sollayacak yapılan tüm vicdansızlıkları…

Şimdi annelerin başına kara bağlama zamanı

Şimdi anaların ağlama zamanı

Şimdi tüm yitirilen canların size selam zamanı

Bana ,

Aşktan, böcekten, şiirden yaz diyorlar.

Nasıl yazayım?

Ben de bir anayım…

Çarşambayı sel aldı,

Ali’yi, Mehmet’i Hasan’ı

Ötekini berikini

Söyleyin bana kim aldı ?