Yüreğim suslarda

Aylardır elim klavyenin tuşlarına gidemedi. Nefesimi alıp bir türlü veremeyince şiştikçe şiştim. Şunu anladım ki insanın yüreği susunca dili de lal olurmuş. Sanırım en son seçim öncesi blog eklemiştim. Seçimden önce nefes aldım sonuçlara kadar tutayım dediğim için nefes içimde kaldı. Sayın büyüklerimiz hala bir sonuca varamadı. Son günlerde artan terör olayları ile içim daraldıkça daraldı. Gencecik fidanlarımızı şehit verirken acaba birilerinin içi, bizim gibi kan ağlıyor mudur? Ben umutlarımı tüketmemek adına küçük umutlar besledim. Büyüsün yarınlara ışık olsun diye ama umutlar tükendi bende olmadı. Güzel ülkemi kana buladılar ne uğruna bir hiç uğruna amaçları sadece vatanına, milletine hizmet etmek olan gencecik askerimizin, polisimizin umutlarını, hayallerini söndürdüler. Bizim çocuklarımız neyin bedelini ödüyorlar. Dışarıdan bir saldırı olsa inanın gam yemem. Hatta vatanım için gerekirse bende canımı seve seve veririm.    

İleride kardeşliğin ve insanlığın olduğu günler gelecektir. Sayın büyüklerimiz eminim iktidar hırsını bırakıp bu milletin hak ettiği huzur ve güveni sağlayabilirler. O kadar büyük ki güzel vatanımın toprakları Türk'e de yeter, Kürte'de yeter. Yeter ki biz kardeşçe ve dostça yaşayabilelim. Bu topraklarda kan dökülecekse eğer vatanımızı korumak için omuz omuza beraberçe dökelim. Dökülen kan bizim milletin değil düşmanın kanı olsun.                                        

Seçtiğimiz seçilmiş insanlarımız hani bir ayrıcalığımız, farkımız olsun diyorsunuz ya;  bu farkınız maddi değil manevi olsun. Gösterin maharetinizi sizi seçip oraya getiren insanlara, ATAM'ın bize bıraktığı bu topraklarda kardeş türkülerini dinleyelim. Yeter artık şehit analarının, eşlerinin, çocuklarının ağıtlarını dinlediğimiz.